Da li je haram prodavati proizvod a ne ukazati na stanje i mahane

Pitanje: Želim da prodam automobil nemuslimanu i znam da ima nekih mahana, da li ih moram spomenuti osobi koja planira kupiti automobil?

Odgovor:

Zahvala neka je Allahu

Onaj koji prodaje neku stvar koja pri sebi ima mahanu mora spomenuti njezine mahane, greške, stanje svejedno prodavao muslimanu ili kafiru ako to ne uradi čini grijeh i vara.

Prenose Buhari (2079.) i Muslim (1532.) u svojim sahihima od Hakima ibn Hizzama radiallahu anhu da je Allahov Poslanik Sallallahu Alejhi ve Sellem rekao:

الْبَيِّعَانِ بِالْخِيَارِ مَا لَمْ يَتَفَرَّقَا ، فَإِنْ صَدَقَا وَبَيَّنَا بُورِكَ لَهُمَا فِي بَيْعِهِمَا ، وَإِنْ كَتَمَا وَكَذَبَا مُحِقَتْ بَرَكَةُ بَيْعِهِمَا

''Dvije strane kupoprodaje imaju izbor da odustanu od kupoprodaje dok se ne rastave, ako su iskreni i spomenu nedostatke ta razmjena će biti s bereketom ali ako sakriju mahane bereket će biti izbrisan.''

El-Hafiz Ibn Hadžer rahimehullah je rekao:

 ''Ako su iskreni'' misli se da je prodavač iskren sa cijenom a kupac sa isplaćivanjem. ''I spomenu nedostatke'' da se spomene vrijednost robe i stanje robe (za obje strane ako se razmjenjuje roba za robu). Hadis ukazuje na to da će imati bereketa samo ako ispune sve uvjete tj. iskrenost i iznošenje stanja robe. A bereket će se izbrisati ako se uradi suprotno tome tj kroz laž i sakrivanje i nespominajnje nedostataka. Da li će se bereket ostvariti ako je samo jedna strana u razmjeni iskrena i spomene nedostatke a druga ne? Osnovno očito značenje hadisa ukazuje da hoće.'' Kraj citata iz Fethul-Bari.

Ibn Kudame rahimehullah u El-Mugniju (47108.) kaže:
''Ako osoba zna mahane u svojoj robi nije mu dozvoljeno da to prodaje osim da ih spomene kupcu. Ako ne spomene onda čini haram. Ovo spominje i imam Ahmed radi hadisa Hakima ibn Hizama (gore spomenut hadis). I također spominje ''Musliman je muslimanu brat i nije mu dozvoljeno da mu proda robu a da ne spomene sve mahane.'' Kraj citata.

Također je rekao (47113.): 

''Značenje skrivanja mahana je nespominjanje onih za koje se zna i sakrivanje na takav način da kupac misli da nema tih mahana, oboje je varanje i oboje je haram.''
Hadis ''Musliman je muslimanu brat...'' prenosi Ibn Madže (2246.) a Albani kaže da je sahih u Sahihul-ibn-Madže. Ova zabrana ne odnosi se samo na trgovanje sa muslimanima nego i sa kafirima, ali je musliman spomenut jer je uglavnom trgovina između dva muslimana.

El-Subki rahimehullah kaže u Takmiletul Medžmu'u (11/306.):
''Opšta zabrana varanja koju spominje autor (El-Rifai) i njegovi drugovi kao i Šafija je da se mahana spomene i u slučaju kada je kupac musliman i kafir. Riječi u hadisu spomenutom kao dokaz od autora spominju muslimana. Jer se spomenulo u kontekstu prosidbe žene koju je drugi musliman već zaprosio ili spriječavanje kupovine svoga brata time da čovjek ponudi prodavaču više novca u momentu kada drugi musliman kupuje isti proizvod za manje.

Većina učenjaka je na stavu da je ovo zabranjeno svejedno bilo između muslimana ili kafira. Što se tiče ograničavanja značenja ovih hadisa, oni spominju riječ ''musliman'' jer je to inače slučaj (u zemljama muslimana) ili da pokažu kako je to ogavno da se radi na primjeru drugog muslimana koji je sličan tebi (Da li voliš da se tebi isto desi?). Ova činjenica je očita i iz drugih dokaza. A Allah najbolje zna.'' Kraj citata.

Također je rekao:
''Hadisa koji spominju zabranu varanja i navode na iskrenost je mnogo i propis istog je jasan u šerijatu. Skrivanje mahana je čista prevara.'' kraj citata iz El-Medžmu'u (11/303)

Tako da moraš spomenuti mahane za koje znaš pri svom autu svejedno prodavao ih muslimanu ili kafiru.
A Allah najbolje zna.

Izvor: IslamQA fetva broj 117066
Nadzornik stranice Salih EL-Munedžid

Značenje taguta 1. dio

1. poglavlje 

''Prva obaveza naređena ljudima''

dr. Muhammed ibn Abdurahman El-Humejs 

Pitanja za samoprovjeru:
1. Koja je prva obaveza kojom je obavezan ljudski rod?
2. Koje je značenje riječi ''tagut''?
3. Šta je suština riječi La illahe illa Allah i šta predstavlja njegova negacija i potvrda?
4. Ko se ne slaže da je ovo prva obaveza na robu? I u šta oni vjeruju?

*5. Da li se riječ ''tagut'' može primjeniti na poslanike, ashabe, dobre ljude koje ljudi obožavaju nakon njihove smrti?
*6. Ako sihirbaz koji tvrdi da poznaje gajb i kome ljudi dolaze radi toga kaže: ''Mene ljudi ne obožavaju i nisam zadovoljan da me ljudi obožavaju'' da li ipak spada pod naziv tagut?

*7. Da li tagut može biti musliman?

Znaj Allah ti se smilovao da je prva stvar kojom je Allah obavezao sina Ademovog da zanevjeruje u taguta i da vjeruje u Allaha. Dokaz za ovo su Allahove riječi:

أَنِ اعْبُدُوا اللَّـهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ

Obožavajte Allaha, a klonite se taguta!

(En-Nahl 36.)

Objašnjenje
Šejh rahimehullah je otpočeo ovo djelo razjašnjavajući da je prva obaveza kojom je Allah obavezao ljudski rod, što se uzima iz Allahove knjige da se čovjek odrekne taguta i da vjeruje u Allaha:

وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّـهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ ۖ فَمِنْهُم مَّنْ هَدَى اللَّـهُ وَمِنْهُم مَّنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلَالَةُ ۚ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ

Mi smo svakom narodu poslanika poslali: "Allahu se klanjajte, a taguta se klonite!" I bilo je među njima onih kojima je Allah na Pravi put ukazao, a i onih koji su zaslužili da ostanu u zabludi; zato putujte po svijetu da vidite kako su završili oni koji su poslanike u laž utjerivali.

(Kur'an 16:36)

Tako da je prva stvar odbijanje taguta to jeste ono što se obožava mimo Allaha i ono je zadovoljno tim obožavanjem. U ovo spada odbacivanje svega što se obožava mimo Allaha poput drveta, kamena, sunca, mjeseca, meleka, čovjeka i slično. Oni nemaju pravo da budu obožavani mimo Allaha i nemaju nikakvu moć.

Ibn Džerir Et-Taberi rahimehullah u svom tefsiru (3/21) kaže:
''Ispravno mišljenje po mom viđenju je da je tagut svako onaj koji zauzme mjesto koje priliči samo Allahu i tako ljudi čine širk Allahu a obožavaju njega svejedno da li ih on natjerao da to rade ili samo prihvatao njihovo obožavanje (mišljenje, djelo). Ono što se na ovaj način obožava može biti čovjek, šejtan, idol, statua ili drugo biće.
...
Poslanici, učenjaci i dobri ljudi i evlije nisu tjerali ljude da ih obožavaju ili da ih slušaju u takvim stvarima. Naprotiv pozivali su protiv toga. Sama svrha Allahovog slanja poslanika je da ljude odvraćaju od taguta i pozivaju Allahu kao što je spomenuto u suri En-Nahl 36.
...
Ako ljudi obožavaju poslanike, učenjake mimo Allaha ne trebamo njima pripisivati naziv taguta.'' Kraj citata.

Poslije toga dolazi da čovjek bude iskren u svojoj vjeri prema Allahu, da obožava samo Njega i potvrđuje Njegovo pravo naspram ostalih. Ova obaveza činjenja kufra u taguta i vjerovanja u Allaha je suština koja se nalazi u šehadetu jer se u njemu zaista nalazi negacija i potvrđivanje.

أشهد أن لا إله إلاَّ لله ، وأشهد أن محمد رسول الله
Transliteracija: Ešhedu en la illahe illallah ve ešhedu enne Muhammeden 'abduhu ve resuluhu.
Svjedočim da nema drugog boga osim Allaha, i svjedočim da je Muhammed Božiji rob i Božiji poslanik

لا إله ''La-illahe'' ''nema božanstva'' Ovo je nevjerstvo, kufr u taguta. إلاَّ لله ''IllaAllah'', ''osim Allaha'' ovo je potvrda da samo Allah zaslužuje obožavanje tj. tevhid.

Po ovome, prva obaveza na robu je jasna. Nije intelektualno zahtjevna kako neke zabludjele grupacije i retoričari tvrde nego je upravo ono što se i spominje: ''Kufr u taguta, vjerovanje u Allaha''.

*Obožavanje je skup riječi, djela i vjerovanja. Ukoliko osoba ne smatra neko djelo obožavanjem ili ga naziva drugom riječju ne znači da to nije obožavanje.
Npr. Neke ekstremne sufije smatraju da njihovi šejhovi poznaju gajb i ti šejhovi to isto tvrde i zadovoljni su vjerovanjem svojih murida-sljedbenika. A samo Allah poznaje gajb. Međutim niti jedan od njih neće reći da je to širk, obožavanje ali to ne mijenja suštinu njihovog djela. Kao što ni kršćani neće priznati da obožavaju svoje monahe i svećenike.*

اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّـهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَـٰهًا وَاحِدًا ۖ لَّا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ

“Oni, pored Allāha, bogovima smatraju svećenike svoje i monahe svoje, i Mesiha, sina Merjemina, a naređeno im je da samo jednog Boga obožavaju, nema boga osim Njega. On je vrlo visoko iznad onih koje oni Njemu ravnim smatraju.” 

(Kur'an 9:31)

Prenosi se od Adijja ibni Hātima, Allāh bio zadovoljan njime, da je on smatrao da se robuje sveštenicima i monasima samo ako se kolje kurbān u njihovo ime, ili se zavjetuje u njihovo ime, ili im se čini sedžda i rukū’, i tome slično. Stoga, kada je primio islām i čuo Allāhovog Poslanika, sallallāhu ‘alejhi we sellem, da uči ove ājete, rekao je:
“O Allāhov Poslaniče, mi ih nismo obožavali”, – misleći pri tome na kršćane, jer je i sam bio kršćanin prije islāma, pa mu je rekao Allāhov Poslanik, sallallāhu ‘alejhi we sellem: “Zar nisu zabranjivali ono što je Allāh dozvolio i dozvoljavali ono što je Allāh zabranio?” Odgovorio je: “Da.” Pa mu je rekao Allāhov Poslanik, sallallāhu alejhi we sellem: “Tako su oni obožavani.” (Prenose Ahmed i Tirmidhī)
''Upitan je Salih El-Fevzan (Zvanična stranica https://www.alfawzan.af.org.sa/en/node/10323):

نص السؤال : ما معنى الطاغوت‏؟‏ وهل كل طاغوت كافر‏ ـ
Šta je značenje riječi tagut, i da li je svaki tagut kafir?
‏نص الإجابة : الطاغوت في اللغة مشتق من الطغيان وهو مجاوزة الحد ومجاوزة الحق إلى الباطل ومجاوزة الإيمان إلى الكفر وما أشبه ذلك والطواغيت كثيرون وكل طاغوت فهو كافر بلا شك‏‏ ‏ ـ
Odgovor: Lingvistički ''et-tagut'' dolazi od riječi et-tugjan što znači prelaženje granica, prelaženje iz istine u laž, prelaženje  iz imana u kufr/nevjerstvo i tako dalje. Postoje mnogi taguti i svaki tagut je nevjernik. u to nema sumnje..''

Sažetak:
1. Prva obaveza na robu je ''kufr u taguta i vjerovanje u Allaha''.
2. Tagut znači sve ono što se obožava mimo Allaha i zadovoljno je tim obožavanjem.
3. Neke zabludjele skupine filozofa/retoričara tvrde da je ''intelektualna spoznaja'' prva stvar koju je dužna uraditi mentalno zdrava odrasla osoba.

NAPOMENA: Tekst je komentar šejha El-Humejsa na knjigu ''M'ana et-Tagut'' Značenje taguta od šejha Muhammeda AbdulVehaba rahimehullah. Izmjene koje su načinjene su sljedeće:
Dodato pitanje 5,6 i 7.
Dodat tefsir šejha Et-Taberija rahimehullah.
Dodate riječi označene sa *...* i hadis Adijja ibn Hatima radiallahu anhu.
Dodata fetva Saliha ibn Fevzana.

Pitanja su pomjerena sa dna teksta na početak jer čovjek koji ima pitanja prije odgovora bolje pamti od onoga ko prvo vidi odgovore a zatim pitanja. Pitanje broj 4. sam ostavio iako je karakteristično za drugo podneblje pa i odgovor na pitanje može biti različit zavisno od vremena i prostora.

Poraženi se ugleda na pobjednika

U prošlosti Evrope evropska omladina je putovala u Andalus kada su muslimani prednjačili u svijetu. Dolazili su sa prostora Njemačke, Britanije, Francuske i Italije da prikupe znanje islamskih učenjaka.
Kada bi se neko od ove omladine vratio u svoju zemlju hvalio bih se da je studirao u zemlji muslimana.
Znalo se zadesiti da pomiješa izraze na svom jeziku sa arapskim izrazima.
Jedna od crkvi kaže za ovu pojavu:
''Ova omladina što odlazi u zemlje muslimana i vraća se nazad u svoje zemlje započinju svoj govor sa arapskim jezikom. To čine da bi ljudi znali da su studirali u zemljama muslimana.''
Njemački orijentalist Sigrid Hunke kaže:
''Evropska omladina je imitirala odjeću muslimana i hvalila se svojim izgovorom arapskog jezika.''
Radi ovakvih pojava jednom je svećenik izašao na trg u italiji i u govoru kazao:

'Tužno je da kršćani imitiraju muslimane u svakom njihovom stanju, odjeći i običajima muslimana.''

Ibn Haldun rahimehullah je rekao:

''Poraženi je duboko vezan u oponašanju pobjednika u njegovim sloganima, odjeći, vjerovanjima, stanjima i obavezama.''

Izvori:
Ibn Haldun Mukadima str 23.
''Arapsko Sunce se uzdiže prema zapadu'' Sigrid Hunke 529.
Arapski tekst sa https://t.me/thereisnovictorbutallah:

مُجدَّداً عندما كُنَّا عظماء!.

كان شباب أوروبا يسافرون إلى الأندلس في زمن نهضة المسلمين ، فيأتون من ألمانيا وبريطانيا و‍فرنسا وإيطاليا ليتلقوا العلم على أيدي العلماء المسلمين ، وكان الشاب الأوروبي إذا رجع إلى بلاده يفتخر أمام أقرانه بأنه درس في بلاد المسلمين ، ويعتبر هذا من مظاهر المفاخرة العظيمة ، لذلك نجده يخلط كلامه أحياناً بألفاظ عربية ، ثم يعود يتكلم بلغته القومية .

مما أغضب هذا الأمر وهذه الظاهرة الكنيسة إلى أن أصدرت قراراً بالتهديد وبالحرمان من الجنة لهؤلاء ، حيث قالت الكنيسة بخصوص هذه الظاهرة : 

إن هؤلاء الشبان الرقعاء الذين يذهبون إلى بلاد المسلمين ثم يعودون إلى بلادهم فيبدأون كلامهم بـ اللغة العربية إنهم يفعلون ذلك كي يعرف الناس أنهم تعلموا في بلاد المسلمين فإن لم يكفّ هؤلاء الشبان الرقعاء عن ذلك فسوف تصدر الكنيسة ضدهم قرارات حرمان من الجنة .

وقالت المستشرقة الألمانية زيجريد هونكه : 

كان شبابنا في أوروبا يتشبهون بلباس العرب المسلمين ويتفاخرون بنطق العربية فيما بينهم .

بينما وقف قسيس في ميدان مدينة إيطالية يخطب بالنصارى قائلاً : 

إنه لمن المؤسف أن نقتدي بالمسلمين في كل أحوالهم من الملبس وبعض العادات العربية الإسلامية ، لدرجة أن الشاب أصبح يقول لخطيبته أحبك بالعربية ليظهر لها مدى تحضره ورقيه.

ونحن لا نقول إلا ما قاله ابن خلدون في مقدمته :

‏أن المغلوب مولع أبداً بالاقتداء بالغالب في شعاره وزيه و نحلته و سائر أحواله و عوائده .

المصادر :

مقدمة ابن خلدون / الفصل الثالث والعشرون 

شمس العرب تشرق على الغرب ص 529 - زيجريد هونكه.

Posljedice djela roditelja na njihove potomke Ibn Redžeb

U svojoj poznatoj zbirci četrdeset hadisa, imam Nevevi je spomenuo dugački hadis od Ibn Abbasa koji počinje sa riječima Allahovog Poslanika sallallahu alejhi ve sellem:

يَا غُلاَمُ إِنِّي أُعَلِّمُكَ كَلِمَاتٍ احْفَظِ اللَّهَ يَحْفَظْكَ

Dječače, naučiću te neke riječi: Čuvaj Allaha (Allahove granice), On će tebe čuvati ...

Komentarišući ove riječi iz Nevevijevih četrdeset hadisa, Ibn Redžeb el Hanbeli spominje neke od različitih načina na koje Allah čuva Svoje robove, uključujući čuvanje potomaka na Uputi i čuvanje njih od štete:

وقد يحفظ الله العبد بصلاحه بعد موته في ذريته كما قيل في قوله تعالى : وكان أبوهما صالحا [ الكهف : 82 ] : أنهما حفظا بصلاح أبيهما . قال سعيد بن المسيب لابنه : لأزيدن في صلاتي من أجلك ، رجاء أن أحفظ فيك ، ثم تلا هذه الآية وكان أبوهما صالحا

Radi nečije bogobojaznosti i dobrih djela, Allah može sačuvati nekog od robova poslije njegove smrti od njegovih potomaka kao što Allah spominje u riječima:

وَكَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا

A njihov otac bio je od čestitih [18:82]

Što znači, bili su zaštićeni radi čestitosti njihovog oca.
Seid ibn el Musejjib je rekao svom sinu: ''Povećam svoj (dobrovoljni) namaz radi tebe, u nadi da ćeš ti biti sačuvan radi toga.'' Pa je zatim proučio ajet:

وَكَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا

A njihov otac bio je od čestitih [18:82]

[Džami'ul-Ulum vel-Hikem 1/468.]
izvor: https://tulayhah.wordpress.com/2019/07/22/the-effects-of-parents-actions-on-their-children-ibn-rajab/

Nafaka Muhammed M. Šaravi PDF

Nafaka je sve ono čime se čovjek koristi, svejedno da li je to halal ili haram, lijepo ili ružno. Sve ono čime se koristiš je tvoja nafaka. Ono čime se ne koristiš, makar to i posjedovao, nije tvoja nafaka, već nafaka drugoga. Postoji razlika izmedu sticanja i nafake i između rada i nafake. Ne može se kazati: “Sve ono što stiče čovjek predstavlja njegovu nafaku”, niti je moguće da se kaže: “Njegov posao predstavlja njegovu nafaku.” U onome što čovjek stiče je njegova nafaka i nafaka njegove supruge, djece i drugih koje i ne poznaje. Svima njima dolazi potpuna opskrba.

Mnogo se začudimo kada vidimo kako nafaka dolazi čovjeku. Niko ne zna mjesto svoje nafake. Ponekad čovjek odlazi na više mjesta tražeći je, a ništa ne nalazi i ni do čega ne dolazi. Međutim, nafaka uvijek zna i pronađe put do svoga vlasnika, zna njegovu adresu i poznaje način dolaska do čovjeka, i nikada ne zaluta na putu do njega. Razlog za to je činjenica da je nafaka određena na nebu od strane Uzvišenog Allaha.

Sve dok je nafaka određena, ona mora stizati svome vlasniku. Neki ljudi su u uvjerenju da je određena samo halal nafaka, ali je činjenica da je određena i ona koja je halal i ona koja je haram.

Uzvišeni Allah kaže: Jedite lijepa jela kojima vas opskrbljujemo! (Kl-Bekare, 57.)

Kao da postoji nafaka koja je lijepa i ona koja je ružna, o čemu Uzvišeni kaže: I onoga koga smo Mi lijepom opskr­bom obdarili i koji udjeljuje iz toga, i tajno i javno... (En- Nahl, 75.)

Dakle, postoji lijepa opskrba i ona koja to nije. Neki ljudi će kazati: Ako je nafaka određena, svejedno bila ona halal ili haram, zbog čega će onda čovjek biti pozvan na odgovornost za haram nafaku?

Odgovor: Uzvišeni Allah je odredio nafaku čovjeka i ukoliko u to čovjek vjeruje, nikada neće posegnuti za haramom, jer zna da će mu njegova nafaka doći i da je na njemu da se strpi. Ukoliko ga, pak, zadesi neka teškoća ili neka okolnost koja nalaže podnošenje, na čovjeku je da se čvrsto drži svoga vjerovanja. Ukoliko se čovjek strpi zbog svoje nafake: i čvrsto se drži svog vjerovanja da će ona doći, njegova će mu nafaka u potpunosti doći i biti mu halal. Međutim, ako se čovjek ne strpi čekajući svoju opskrbu, ukoliko ga obuzme strah zbog teškoće kroz koju prolazi i ukoliko se njegovo srce ispuiu strahom, onda će posegnuti za haramom.

Posezanje za haramom dolazi kao rezultat straha od siromaštva i nespokoja. Čovjek želi da osigura svoju budućnost kao i budućnost svoje djece, a sigurnost se nalazi isključivo kod Allaha. Drugi čovje'k pak želi da ste'kne kapital, koji će ga sačuvati od siromaštva, treći je u uvjerenju da će putem harama moći posjedovati i steći bogatstvo. Nad svim tim ljudima je uspio da nadvlada šejtan putem straha.

O tome Uzvišeni Allah kaže: To vas je samo šejtan plašio pristalicama svojim, i ne bojte ih se, a bojte se Mene, ako ste vjernici.! (Alu imran, 175.)

Jedna od uloga i zadaća šejtana jeste da unese strah u srce* čovjeka, a najlakši put da strah dođe do srca čovjeka je upravo njegova nafaka. Šejtan dođe čovjeku i baja mu:

“Pokori se svojim nadređenim i svjedoči lažno! Ako to ne učiniš, oni će prekinuti tvoju nafaku! Učini grijehe koje oni traže da ih učiniš i ne izlaži sebe i svoju djecu siromaštvu i progonu! Učini tako ili učini to!”

Šejtan neprestano čovjeka plaši sve dok ga ne dovede u ne'prekidni grijeh i griješenje* i dok mu grijeh ne postane obična stvar, koja se dešava svakodnevno, i dok njegova duša ne postane ona koja je sklona zlu i ne čuva se od grijeha.

Sve dok vjerujem u jednog i jedinog Allaha koji je Opskrbitelj ljudi, dužnost mi je da čvrsto vjerujem da je sve ono o čemu mc obavještava Uzvišeni istinito. Tako neću šejtanu dati priliku da me uznemiri. Uzvišeni Allah se u Kur’anu kune Sobom, da bi potvrdio zagarantovanost nafake za Svoje robove: A na nebu je opskrba vaša i ono što vam se obećava. I, tako Mi Gospodara neba i Zemlje, to je istina, kao što je istina da govorite! (Ez-Zarijat, 22, 23.)

Nakon što pročita ove ajete, čovjek mora osjetiti sigurnost u svome životu i odagnati od sebe sve misli koje su u vezi sa strahom za nafaku, jer je Opskrbitelj Onaj koji je izrekao navedene riječi istine.

Međutim, i pored zakletve Uzvišenog Allaha o tome da je nafaka svakoga čovjeka zagarantovana, neki ljudi još uvijek misle da je njihova nafaka u rukama ljudi. A oni ne mogu donijeti ni korist ni štetu drugom čovjeku bez dozvole Uzvišenog. Jedna od osnova naše vjere je uvjerenje da čovjek može drugom čovjeku donijeti korist ili štetu samo ako to Uzvišeni hoće. Nalazimo da se ljudi u svome svakodnevnom životu pribojavaju za svoju nafaku više nego za bilo šta drugo. Mnogi čak kažu: Taj i taj čovjek mi je nanio štetu u mojoj nafaci! To su riječi koje nisu istinite.

Uzvišeni Allah u Kur’anu kaže Svome Poslaniku, s.a.v.s.: Reci: Sam od sebe ne mogu nikakvuu štetu otkloniti, a ni neku korist sebi pribaviti... Qunus, 49.)

Pored ovih jasnih ajeta nalazimo ljude koji svjedoče lažno, da bi zadovoljili svoje pretpostavljene, misleći da će na taj način za sebe obezbijediti nafaku. Nalazimo one koji lažu i čine grijehe da bi zadovoljili onoga za koga smatraju da se u njegovoj ruci nalazi njihova nafaka. Takvim ljudima ćemo kazati: Zar niste pročitali kur’anski ajet koji kaže: A na nebu je opskrba vaša i ono što v^n se obećava. I, ttakoo Mi Gospodara neba i Zemlje, toje istina, kao što je istina da govorite! (Ez-Zarijat, 22, 23.)

Čitajte ove ajete da vas ne bi zavarali materijalni uzroci, da vam koraci, koji trebaju biti čvrsti, ne bi postali slabi, da vam se ne bi savili vratovi koji trebaju biti uzdignuti pa da ljudi žive poniženi i pored toga što im je Uzvišeni u Svojoj Knjizi dao ono što će ih čuvati od tog poniženja.

Dakle, nafaka je ono čime se koristi čovjek ili drugo stvorenje, i to korištenje ima dva pravca:

a) materijalno korištenje pomoću kojeg čovjek održava svoj život, i

b) duhovno korištenje, ono pomoću kojeg čovjek obogaćuje svoj život.

Šta je to materijalno korištenje? Šta je to duhovno korištenje? Kada je Uzvišeni Alah stvorio stvorenja, dao im je dva dara:

- Božanski dar i

- Gospodarev dar.

Svaki taj dar različit je u odnosu na drugi.

Gospodarev dar podrazumijeva da je Uzvišeni Allah Gospodar svjetova, Gospodar vjernika i nevjernika, onih koji ga obožavaju i onih koji u Njega ne vjeruju. On je plemeniti Gospodar, Koji je svojimstvorenjima darovao život, pa stoga treba da im garantuje održavanje tog života putem opskrbe. Zbog toga je Uzvišeni Allah odredio da na Zemlji postoji hrana, koja je određena i prisutna od vremena njenog stvaranja. Ta hrana je dovoljna za sva stvorenja na Zemlji i neće presahnuti sve dok ne nastupi Sudnji dan.

Odlomak iz knjige: Nafaka, Muhammed M. Sharavi /Šaravi pdf


Preuzmi knjigu

Vježba u teretani gdje ima muzike

Pitanje:
Kakav je propis vježbanja u teretani gdje ima muzike? Imajte na umu da sam savjetovao vlasnike (da isključe muziku) ali nisu prihvatili savjet. Sada koristim slušalice dok treniram.


Odgovor:
Zahvala neka je Allahu.
Prvo:
Nije dozvoljeno slušati muziku svejedno u teretani ili negdje drugo radi velikog broja dokaza koji ukazuju na to da je slušanje muzike haram.
Drugo:
Činjenica da ima muzike u teretani ukazuje na to da je to zlo koje se treba odbaciti, nije dovoljno samo staviti slušalice da se spriječi zvuk ili da se odvrati pažnja od muzike slušajući nešto što je dozvoljeno. Nego ukoliko nije moguće spriječiti verbalno onda se treba spriječiti srcem što se jedino može učiniti ukoliko osoba napusti to zlo i udalji se od tog mjesta ukoliko je u mogućnosti.

Allahov Poslanik Sallallahu Alejhi ve Sellem je rekao:

''Ko god od vas vidi neko zlo nega ga promijeni svojom rukom (djelom) ako ne može neka promijeni jezikom (riječju) ako ne može ni to onda neka to promijeni srcem a to je najslabiji oblik imana.'' (Sahih Muslim 49.)

Činjenica da je obavezno napustiti mjesto gdje se čini zlo je također ukazano i u ajetu kada Allah kaže:

وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللَّـهِ يُكْفَرُ بِهَا وَيُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلَا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّىٰ يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ ۚ إِنَّكُمْ إِذًا مِّثْلُهُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَالْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعًا

On vam je već u Knjizi objavio: kad čujete da Allahove riječi poriču/kufr čini u njih( يُكْفَرُ بِهَا) i da im se izruguju, ne sjedite s onima koji to čine dok ne stupe u drugi razgovor, inače, bićete kao i oni. Allah će, sigurno, zajedno sastaviti u Džehennemu licemjere i nevjernike,

[El-Nisa’ 4:140]

El-Kurtubi rahimehullah kaže: Allahove riječi:

حَتَّىٰ يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ

''dok ne stupe u drugi razgovor,''

Znače, nešto mimo riječi kufra (i grijeha) međutim da ste ostali s njima zaista u tom slučaju bili bi ste poput njih. Ovo ukazuje da je obaveza izbjegavati ljude od grijeha ( أصحاب المعاصي) ako otvoreno čine zlo jer onaj ko ih ne izbjegava time odobrava njihovo ponašanje a odobravanje kufra je kufr sam po sebi.
Allah kaže:

إِنَّكُمْ إِذًا مِّثْلُهُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَالْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعًا

inače, bićete kao i oni. Allah će, sigurno, zajedno sastaviti u Džehennemu licemjere i nevjernike,

Pa tako i svi koji se nalaze u skupovima gdje se otvoreno čini grijeh nosit će težinu grijeha zajedno s grješnicima.
Ukoliko pričaju grijeh ili čine grijeh to treba spriječiti ukoliko je u nemogućnosti onda neka napusti takvo mjesto da ne bi bio od onih spomenutih u ajetu.
Prenosi se da je Omer ibn Abdul-Aziz rahimehullah uhvatio neke ljude kako piju alkohol pa mu je rečeno da jedan od tih ljudi posti. On je naredio da se i on kazni kao i ostali i citirao ajet:

إِنَّكُمْ إِذًا مِّثْلُهُمْ ۗ

inače, bićete kao i oni.

El-Džesas rahimehullah spominje u Ahkamu-l-Kur'an (2/407.):
''Ovaj ajet ukazuje da je obaveza da se spriječi zlo onoga ko to čini i da je dio tog sprječavanja da se pokaže nezadovoljstvo tim grijehom ukoliko se ne može spriječiti i da se ne smije sjediti sa onim ko ga čini i da se takav napusti dok ne prestane i počne raditi nešto drugo.''

Ibn Baz rahimehullah je rekao:
Preziranje srcem je obavezno svakome što znači mržnja prema zlu i napuštanje ljudi kada se to zlo ne može promjeniti riječima ili djelima (rukom) jer Allah kaže:

وَإِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّىٰ يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ ۚ وَإِمَّا يُنسِيَنَّكَ الشَّيْطَانُ فَلَا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَىٰ مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ

Kada vidiš one koji se riječima Našim rugaju, nek si daleko od njih sve dok na drugi razgovor ne pređu. A ako te šejtan navede da zaboraviš, onda ne sjedi više s nevjernicima kad se opomene sjetiš. 

[El-En’aam 6:68]

Kraj citata iz Ed-Durar Es-Sanijeh fil-Edžvabeh En-Nedždijeh 16/142.

Zaključak, moraš odbaciti to zlo i savjetovati upravnike te teretane. Ukoliko posušaju zahvala neka je Allahu ako ne onda nađi drugu teretanu i ne pridružuj im se u njihovom grijehu.

A Allah najbolje zna.

Izvor: IslamQA fetva broj 84975

DODATAK
Što se tiče evropskih/američkih teretana treba uzeti u obzir i:

1. Miješanje muškaraca i žena (ihtilat).
Kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem:
Rekao je Poslanik Sallallahu Alejhi ve Sellem “Iza mene ne ostavljam iskušenje koje je štetnije za ljude od žena.” (Buhari i Muslim)
Rekao je Ibn Abdul-Berr rahimehullah: “Za onoga ko razmisli i bolje pogleda ovaj hadis u njemu je dokaz da je obaveza imamu-vođi da odvoji muškarce i žene. U ovo također ulazi zabrana ženama za koje se ili od kojih se bojimo fitne da izlaze i šetaju po pijacama i mjestima okupljanja (ljudi) i da gledaju u njih.. (Et-Temhid 9/122.)

2. Obaranje pogleda.
Džabir ibn Abdullah, radijallahu anhu, pripovijeda: “Upitao sam Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, o slučajnom pogledu, pa mi je naredio da okrenem pogled.” (Hadis bilježe Ebu Davud i Et-Tirmizi)

3. Muški i ženski avreti.
“Reci vjernicima neka obore poglede svoje i neka vode brigu o stidnim mjestima svojim; to im je bolje, jer Allah, uistinu, zna ono što oni rade.” (Prijevod značenja En-Nur, 30)
Muškarcu je zabranjeno oblačiti odjeću koja je uska ili ne pokriva njegov avret a također mu je zabranjeno gledati u drugog muškarca koji nije sakrio svoj avret. Isto važi i za žene.

4. Slike na zidovima.
Ebu Talha, radijallahu anhu, prenosi da je Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Meleki ne ulaze u onu kuću u kojoj se nalazi pas ili slika.' (El-Buhari, Muslim)

Kao i mnoge druge stvari.
I ukoliko je ovakav propis za stvar od koje ima koristi šta je tek sa kafanama i restoranima? 

Od Ebu Mesuda Ukbe ibn Amra el-Ensarije, učesnika Bitke na Bedru, radijallahu anhu, prenosi se da je Allahov Poslanik, alejhis-selam, rekao: “Ono što su ljudi zatekli od prvog poslanstva jesu riječi: ‘Ako se ne stidiš, radi što hoćeš.'” (Buhari,6/515)

Istihara namaz

حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ، قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ أَبِي الْمَوَالِي، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْمُنْكَدِرِ، عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ ـ رضى الله عنهما ـ قَالَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يُعَلِّمُنَا الاِسْتِخَارَةَ فِي الأُمُورِ كَمَا يُعَلِّمُنَا السُّورَةَ مِنَ الْقُرْآنِ يَقُولُ ‏ "‏ إِذَا هَمَّ أَحَدُكُمْ بِالأَمْرِ فَلْيَرْكَعْ رَكْعَتَيْنِ مِنْ غَيْرِ الْفَرِيضَةِ ثُمَّ لِيَقُلِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ وَأَسْتَقْدِرُكَ بِقُدْرَتِكَ، وَأَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ الْعَظِيمِ، فَإِنَّكَ تَقْدِرُ وَلاَ أَقْدِرُ وَتَعْلَمُ وَلاَ أَعْلَمُ وَأَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ، اللَّهُمَّ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الأَمْرَ خَيْرٌ لِي فِي دِينِي وَمَعَاشِي وَعَاقِبَةِ أَمْرِي ـ أَوْ قَالَ عَاجِلِ أَمْرِي وَآجِلِهِ ـ فَاقْدُرْهُ لِي وَيَسِّرْهُ لِي ثُمَّ بَارِكْ لِي فِيهِ، وَإِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الأَمْرَ شَرٌّ لِي فِي دِينِي وَمَعَاشِي وَعَاقِبَةِ أَمْرِي ـ أَوْ قَالَ فِي عَاجِلِ أَمْرِي وَآجِلِهِ ـ فَاصْرِفْهُ عَنِّي وَاصْرِفْنِي عَنْهُ، وَاقْدُرْ لِي الْخَيْرَ حَيْثُ كَانَ ثُمَّ أَرْضِنِي بِهِ ـ قَالَ ـ وَيُسَمِّي حَاجَتَهُ ‏"

[Sahih El-Buhari 1166. ili Sahih Buhari knjiga 19. hadis 45.]

Prenosi se od Džabira ibn Abdulalha:
Allahov Poslanik ﷺ (Sallallahu Alejhi ve Sellem) nas je podučio kako da činimo istiharu pri svim potrebama isto kao što nas je podučavao surama Kur'ana. Rekao je:
''Ako neko od vas planira da učini neku stvar neka prvo klanja dva rekata namaza mimo farza i da kaže (nakon namaza):

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ وَأَسْتَقْدِرُكَ بِقُدْرَتِكَ، وَأَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ الْعَظِيمِ، فَإِنَّكَ تَقْدِرُ وَلاَ أَقْدِرُ وَتَعْلَمُ وَلاَ أَعْلَمُ وَأَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ، اللَّهُمَّ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الأَمْرَ خَيْرٌ لِي فِي دِينِي وَمَعَاشِي وَعَاقِبَةِ أَمْرِي ـ أَوْ قَالَ عَاجِلِ أَمْرِي وَآجِلِهِ ـ فَاقْدُرْهُ لِي وَيَسِّرْهُ لِي ثُمَّ بَارِكْ لِي فِيهِ، وَإِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الأَمْرَ شَرٌّ لِي فِي دِينِي وَمَعَاشِي وَعَاقِبَةِ أَمْرِي ـ أَوْ قَالَ فِي عَاجِلِ أَمْرِي وَآجِلِهِ ـ فَاصْرِفْهُ عَنِّي وَاصْرِفْنِي عَنْهُ، وَاقْدُرْ لِي الْخَيْرَ حَيْثُ كَانَ ثُمَّ أَرْضِنِي بِهِ

Pa je rekao: zatim neka imenuje potrebu.''

[Sahih El-Buhari 1166. ili Sahih Buhari knjiga 19. hadis 45.]

Tekst dove:

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ وَأَسْتَقْدِرُكَ بِقُدْرَتِكَ، وَأَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ الْعَظِيمِ، فَإِنَّكَ تَقْدِرُ وَلاَ أَقْدِرُ وَتَعْلَمُ وَلاَ أَعْلَمُ وَأَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ، اللَّهُمَّ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الأَمْرَ خَيْرٌ لِي فِي دِينِي وَمَعَاشِي وَعَاقِبَةِ أَمْرِي ـ فَاقْدُرْهُ لِي وَيَسِّرْهُ لِي ثُمَّ بَارِكْ لِي فِيهِ، وَإِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الأَمْرَ شَرٌّ لِي فِي دِينِي وَمَعَاشِي وَعَاقِبَةِ أَمْرِي ـ فَاصْرِفْهُ عَنِّي وَاصْرِفْنِي عَنْهُ، وَاقْدُرْ لِي الْخَيْرَ حَيْثُ كَانَ ثُمَّ أَرْضِنِي بِهِ

O Allahu, od Tebe tražim dobro Tvojim znanjem i odredi mi ga Tvojom moći. Podari mi nešto od Tvoje velike dobrote, jer Ti sve možeš, a ja ne mogu; Ti sve znaš, a ja ne znam! Ti si Poznavalac skrivenih tajni. Allahu moj, ako je, prema Tvome znanju, ova stvar dobra za mene, moju vjeru, za moju sadašnjost i budućnost, onda mi omogući da se dogodi, olakšaj mi je i podari mi bereket u njoj! A ako je, pak, prema Tvome znanju ova stvar loša za mene, za vjeru moju, za moju sadašnjost i budućnost, onda je otkloni od mene, odvrati mene od nje, i odredi dobro za mene gdje god se nalazilo i učini da budem zadovoljan Tvojom odredbom!”

Verzija 2.

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ وَأَسْتَقْدِرُكَ بِقُدْرَتِكَ، وَأَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ الْعَظِيمِ، فَإِنَّكَ تَقْدِرُ وَلاَ أَقْدِرُ وَتَعْلَمُ وَلاَ أَعْلَمُ وَأَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ، اللَّهُمَّ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الأَمْرَ خَيْرٌ لِي فِي دِينِي وَ عَاجِلِ أَمْرِي وَآجِلِهِ ـ فَاقْدُرْهُ لِي وَيَسِّرْهُ لِي ثُمَّ بَارِكْ لِي فِيهِ، وَإِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الأَمْرَ شَرٌّ لِي فِي دِينِي فِي عَاجِلِ أَمْرِي وَآجِلِهِ ـ فَاصْرِفْهُ عَنِّي وَاصْرِفْنِي عَنْهُ، وَاقْدُرْ لِي الْخَيْرَ حَيْثُ كَانَ ثُمَّ أَرْضِنِي بِهِ

O Allahu, od Tebe tražim dobro Tvojim znanjem i odredi mi ga Tvojom moći. Podari mi nešto od Tvoje velike dobrote, jer Ti sve možeš, a ja ne mogu; Ti sve znaš, a ja ne znam! Ti si Poznavalac skrivenih tajni. Allahu moj, ako je, prema Tvome znanju, ova stvar dobra za mene, moju vjeru, za mene na dunjaluku i ahiretu, onda mi omogući da se dogodi, olakšaj mi je i podari mi bereket u njoj! A ako je, pak, prema Tvome znanju ova stvar loša za mene, za vjeru moju, za mene na dunjaluku i ahiretum onda je otkloni od mene, odvrati mene od nje, i odredi dobro za mene gdje god se nalazilo i učini da budem zadovoljan Tvojom odredbom!”

Propis treniranja borilačkih sportova poput boksa

PITANJE:
Kakav je propis treniranja borilačkih sportova poput boksa i sličnih napadačkih sportova?

ODGOVOR:
Zahvala neka je Allahu Gospodaru Svjetova neka je salavat i selam na Allahovog Poslanika Muhammeda njegovu porodicu i ashabe.

Boks je drevni sport koji uključuje direktnu borbu između dvije osobe golim rukama u toku određenog broja rundi. Kasnije je ovaj sport uznapredovao i danas učesnici nose zaštitne namjenski napravljene rukavice.
Cilj ovog sporta je da jedan od učesnika udara suprotnog sve dok se jedan ne onesvijesti. Ovaj opasan sport ostavlja stalne posljedice pogotovo na lice i glavu. Može ostaviti lice sa stalnom deformacijom. Ljudi širom svijeta dižu glas da se zabrane ovakvi sportovi. Islam u svojojosnovi zabranjuje ovu ružnu i nečasnu igru. Boks uključuje što jače udarce protivniku direktno u lice/glavu čak se udarac u glavnu smatra jednom od boljih tački koja nosi više poena. Ovakva praksa je nasuprot islamskih učenja. Allahov Poslanik Sallallahu Alejhi ve Sellem kaže: ''Kada se boriš protiv nekoga izbjegavaj njegovo lice.'' (Prenosi imam El-Buhari)
Takođe se prenosi da je Allahov Poslanik Sallallahu Alejhi ve Sellem naredio ashabima da ne bacaju kamenje na lice žene koja je učinila preljubu. rekao je: ''Bacajte ali izbjegavajte lice.'' (Ebu Davud)
Ako je ovo propis za osobu koja je osuđena na smrt onda je svaka druga osoba preča da se njegovo lice poštuje (da se ne udera u lice.)
Deformacije na licu su ružne posljedice ovog sporta ali to nije jedini problem boksa (i sličnih sportova). Boks privlači milione ljudi koji troše svoje dragocjeno vrijeme na ove gluposti. Takođe je od načina na koji se bespravno jede tuđi imetak (izvor haram zarade za učesnike). Da se doda na ovo širi se i netrpeljivost među grupama. Tako da nema sumnje da je haram zabranjen kao što je i svaki drugi sličan sport.
Gore navedeno je pravilo za sve koji uče boks i slične borilačke vještine da bi se pokazali ili zaradili novac ili povrijedili druge bez šerijatski opravdanog razloga. Međutim oni koji uče ovaj sport (izbjegavajući harame koji se mogu naći pri njemu) da bi sebe i svoje pravo odbranili ili da bi pokazao moć muslimana (džihad itd.) onda je dozvoljeno i u nekim slučajevima preporučeno u zavisnosti od nijeta.
A Allah najbolje zna.
FETVA: www.islamweb.net fetva broj 82646 . 27/02/2001

U fetvi broj 10238. na IslamQA o propisu boksa se između ostalog spominje:

Ali iz onoga što vidimo danas većina sportova su izašli iz okvira dozvoljenog i postali su haram pogotovo boks koji je od najgorih sportova između ostalog iz slijedećih razloga (skraćeno od strane prevodioca):
1. Sadržava udarce u lice. Igra se bazira na tome ko će koga jače udariti u lice.
2. Traćenje vremena. Šta će reći osoba na sudnjem danu koja je protraćila svoje vrijeme u treniranju da bi se borila protiv ljudi radi titule ili nagrade?
3. To je štetan sport koji dovodi do nepopravljive štete. Allahov Poslanik sallallahu Alejhi ve Sellem je rekao: ''Nema štete niti nanošenja štete.'' Prenosi ahmed 21714. i kaže da je sahih. Ko god trenira ovaj sport upoznat je da postoje mnogi bokseri koji su doživjeli neizlječive povrede pogotvo mozga i nervnog sistema.
4. Bezvezno trošenje novca. (Kao i cijela mreža haram industrije kladionica, sponzora, bluda koja je u pozadini današnjih sportova.)
5. Boks kao i drugi sportovi dovodi ljude da prave grupacije i stranke koje postaju međusobno zavađene.
6. Pokazivanje avreta. Kako samih učesnika koji su nepropisno obučeni i u koje se ne smije gledati tako i publike hostesa čije viđenje je nemoguće izbjeći ukoliko se prati ovaj sport.

Druga stvar.
Ovi mečevi se ne održavaju radi vjere i ne baziraju se na tome kada ljudi prate mečeve ne smatraju da je to borba između islama i kufra.
Čak više, kada se boriš boriš se za državu u kojoj živiš ili koja ti je dala državljanstvo i svakako niko ti neće dozvoliti da se boriš za islam.

Čak i ako je tvoj neprijatelj kafir možda je od naroda s kojima smo u miru a ne sa onima u kome smo u ratu pa ko ti daj pravo da dižeš ruku na onoga sa kime smo u miru?
Zaključak je da je u ovaj sport od haram sportova i da je u njemu više štete nego dobra.

Treće.
Što se tiče toga da kažeš da se pripremaš za džihad jednog dana.
To su prelijepe riječi ali ako je boks haram možeš slobodno ojačati tijelo nekim drugim sportom koji nije haram.

Da li ehlul-kitabije potpadaju pod termin ''mušrici''? Muhammed El-Emin Eš-Šenkiti

Pitanje: 

Da li termin mušrici uključuje i ehlu-kitabije (jevreje i kršćane)?

Odgovor:
U Kur'anu se pravi razlika između mušrika i ehlul-kitab, kao dokaz tome u suri El-Maide Allah kaže: 

لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَ‌كُوا ۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَ‌بَهُم مَّوَدَّةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَ‌ىٰ

''Ti ćeš, sigurno, naći da su vjernicima najljući neprijatelji jevreji i mnogobošci; i svakako ćeš naći da su vjernicima najbliži prijatelji oni koji govore: "Mi smo kršćani", zato što među njima ima svećenika i monaha i što se oni ne ohole. ” [5:82]

U ovom slučaju spominjanje dva termina jednog pored drugog tj. ''najljući neprijatelji jevreji i mušrici'' ukazuje da ima razlika među njima ako se uzme ono što je očito iz lingvističkog značenja.

Ovi termini dolaze jedni uz druge na mnogim mjestima kao u prošlom ajetu ili u ajetima:

لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنْفَكِّينَ

''Nisu se oni koji ne vjeruju od pripadnika Knjige i mušrici razdvojili, dok im nije došao jasan dokaz''[98:1]

I ajet:

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ

''Uistinu! Oni od sljedbenika Knjige i mušrici koji ne vjeruju biće u vatri Džehennema, vječno u njoj. Ti takvi su najgora stvorenja.'' [98:6]

I ajet:

مَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَلَا الْمُشْرِكِينَ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْكُمْ مِنْ خَيْرٍ مِنْ رَبِّكُمْ

''Ne vole oni koji ne vjeruju između sljedbenika Knjige niti mušrici da vam se spusti ikakvo dobro od Gospodara vašeg. A Allah odabire milosti Svojoj koga hoće, i Allah je Posjednik dobrote veličanstvene. ''[2:105]

I Allahove riječi:

لَتُبْلَوُنَّ فِي أَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا أَذًى كَثِيرًا

''Sigurno ćete biti iskušavani u imecima vašim i dušama vašim, i sigurno ćete čuti od onih kojima je data Knjiga prije vas i od onih koji pridružuju, uvredu mnogu. A ako se strpite i budete bogobojazni, pa uistinu, to je od stvari odlučnosti. ''[3:186]

Kao i na drugim mjestima. Ono što je očito iz spominjanja dva termina zajedno je da ima neke razlike među njima jer ukoliko bi se kazalo da ponavljanje dvije stvari jedne pored druge ukazuje da su to identične stvari to bi zahtjevalo dodatne dokaze koji jasno ukazuju na to.
Jedan od dokaza koji se često spominje je da je Omer ibn Abdul-Aziz naredio da se ehlul-kitabije spoje s mušricima u zabrani da pristupaju mesdžidul haremu. Ovo se bazira na činjenici da Allah direktno spominje u suri Et-Tevba da ehlul-kitab jevreji i kršćani spadaju u veću kategoriju mušrika. Zbog toga što se direktno u Kur'anu objašnjava da su dio mušrika onda oni potpadaju pod riječi:

إِنَّمَا الْمُشْرِ‌كُونَ نَجَسٌ

''Zaista su mušrici nečist'' [9:28]

I u ovo nema sumnje. A Ajet u kojem se objašnjava da su oni dio veće kategorije mušrika su Allahove riječi:

وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ‌ ابْنُ اللَّـهِ وَقَالَتِ النَّصَارَ‌ى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّـهِ ۖ ذَٰلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ ۖ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُ‌وا مِن قَبْلُ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّـهُ ۚ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ * اتَّخَذُوا أَحْبَارَ‌هُمْ وَرُ‌هْبَانَهُمْ أَرْ‌بَابًا مِّن دُونِ اللَّـهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْ‌يَمَ وَمَا أُمِرُ‌وا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَـٰهًا وَاحِدًا ۖ لَّا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِ‌كُونَ

''A govore jevreji: "Uzejr je sin Allahov"; i govore kršćani: "Mesih je sin Allahov." To je govor njihov - usta njihovih, oponašaju govor onih koji nisu vjerovali ranije. Ubio ih Allah! Kako se odvraćaju! (30) Uzimaju rabine svoje i monahe svoje gospodima mimo Allaha, i Mesiha, sina Merjemina. A naređeno im je samo da obožavaju Boga Jedinog, nema boga osim Njega. Slavljen neka je On od onog šta pridružuju(jušrikun)! ''[9:30-31]

Uzmi u obzir Allahove riječi:

سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِ‌كُونَ

''SubhanAllahu amma jušrikun'' (transliteracija)

''Allah je daleko naspram onoga kako mu oni širk čine'' [9:31] (približan prijevod značenja)

Ovdje se jasno vidi da se termin širk upotrebljava za ono što oni rade (Izvršilac radnje širka se naziva mušrik) pa je iz toga jasno da se oni svrstavaju u ajet:

إِنَّمَا الْمُشْرِ‌كُونَ نَجَسٌ

''Zaista su mušrici (oni koji čine širk) nedžes (prljavština)'' [9:28]

Razlog zbog kojeg se pravi razlika između ehlul-kitabija i mušrika spominjajući ih jedne pored drugih a ne svrstavajući ih pod jedan naziv je slijedeći:

أنهم جميعا مشركون , والمغايرة التي سوغت عطف بعض المشركين على بعض هي اختلافهم في نوع الشرك

Svi su mušrici ali je razlika među njima zbog čega se spominju odvojeno u vrsti širka kojeg čine. 

Širk mušrika tj. onih koji nisu Ehlul-kitab je bio širk u ibadetu a ehlul-kitabije nisu obožavali idole nego su karekteristični po širku-rububijeta kao što se vidi u Allahovim riječima:

اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ

''Oni, pored Allaha, bogovima smatraju svećenike svoje i monahe svoje i Mesiha, sina Merjemina...'' [9:31]

A onaj ko uzme za gospodara nekog mimo Allaha onda čini širk er-rububijeta (Allahovo jedinstvo u božanstvenosti). Tvrdnja da je Uzejr Allahov sin ili Mesih da je sin Allahov spada u širk Er-Rububijeh. A i Širk-Rububijeh spada pod obožavanje nečeg mimo Allaha što se vidi iz ajeta:

وَمَا أُمِرُ‌وا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَـٰهًا وَاحِدًا ۖ لَّا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِ‌كُونَ

a naređeno im je da se samo jednom Bogu klanjaju – nema boga osim Njega. On je vrlo visoko iznad onih koje oni Njemu ravnim smatraju. [9:31]

Odgovorio:  Muhammed El-Emin Eš-Šenkiti

Izvor: [Majaalis ma’a Fadheelah al-Sheikh Muhammad al-Ameen al-Jankee al-Shinqitee pg. 84, 101-104] https://tulayhah.wordpress.com/2016/05/30/does-the-term-al-mushrikoon-include-the-ahl-al-kitaab-imam-al-shinqitee/

DODATAK. Arapski mušrici su smatrali Allaha Stvoriteljem ali su koristili svoje idole kao posrednike i nisu Allahu molili direktno. Ibn ‘Abbas, El-Hasen, Mudžahid, ‘Amir, Eš-Ša’bi i većina mufessira su rekli: “Većina ljudi su vjerovali u Allaha putem prve vrste tevhida (rububijeta) a pridruživali su mu sudruga u drugoj vrsti tevhida, tj. u ‘ibadetu. Prenio je El-Vahidi od mufessira da mušrici obožavaju ta božanstva kako bi se ona kod Allaha zauzimala za njih. A Katade kaže: “Oni bi na pitanja: Ko je vaš Gospodar? Ko je vaš Tvorac? Ko je Stvoritelj nebesa i Zemlje i ko spušta s neba kišu? – odgovarali: ’Allah’. Bilo bi im rečeno: A šta znači vaše obožavanje kipova? ‘Da nas približe Allahu i da se za nas kod Njega zauzimaju’ – rekli bi oni.
Dok su kršćani i jevreji bili karetkeristični po tome što su pored Allaha njemu pripisali sinove kao jednake sudruge.

Da li nošenje djeteta sa nečistoćom u namazu kvari namaz?

Pitanje:
Da li nošenje djeteta, na kome ima nedžaseta, tokom namaza kvari namaz i abdest?

Odgovor:
Allahu pripada sva zahvala.

Prvo. Jedan od uslova ispravnosti namaza je odsustvo nedžaseta odnosno čistoća tijela, odjeće i mjesta na kome se klanja od nedžaseta. Ukoliko osoba klanja a na njegovoj odjeći ima nedžaseta ili na njegovom tijelu ili ukoliko nosi dijete na kome ima nedžaseta ili nosi bocu u kojoj ima nedžaseta njegov namaz nije ispravan po većini učenjaka ali njegov abdest je ispravan.

Ibn Kudame rahimehullah spominje u Mugniju (1/403.):
'' Ukoliko osoba koja klanja nosi začepljenu bocu u kojoj se nalazi nedžaset njegov namaz nije ispravan jer on nosi nečistoću koja se ne može zanemariti pa je sličan položaj i osobe koja na sebi ili na svojoj odjeći ima nedžaset.'' Kraj citata. Opširnije u El-Mevsu'ah El-Fikhijeh 40/99, El-Medžmu'ah 3/157, Kešhaful-El-Kinna 1/289.

Drugo.
Namaz postaje neispravan ukoliko osoba nosi dijete a zna da na njemu ima nedžaset. Ako nije znao ili je znao pa zaboravio zatim uzeo dijete onda je njegov namaz opet ispravan.

En-nevevi rahimehullah kaže u El-Medžmu' 3/136:

Što se tiče mišljenja učenjaka o osobi koja klanja sa nedžasetom na sebi ali da je zaboravio na to mišljenje našeg mezheba je da on mora da ponovi taj namaz. To je mišljenje Ebu Kilabe i Ahmeda rahimehullah. Međutim većina učenjaka kaže da ne mora ponavljati namaz. Ibn El-Munzir prenosi od Ibn Omera, Ibn El-Musejeba, Ate, Salim ibn Abdullaha, Mudžahida, Eš-Šabija, En-Nehaija, Ez-Zuhrija, Jahje El-Ensarija, El-Evzaija, Ishaka i Ebu Sevra. Ibn El-Munziri kaže: ''Ovo je takođe i moje mišljenje i mišljenje Rebije i Malika. Dokazi za to su jaki i ovo je preče mišljenje.'' Kraj citata.

El-Mirdavi kaže u El-Isnefu 1/486.
''Što se tiče riječi: ''Ukoliko je se sjetio nakon završetka namaza da je nedžaset bio prisutan dok je klanjao, ili nije bio svjestan ili je zaboravio, za to imaju dva mišljenja:
Jedno mišljenje kaže da je namaz ispravan. Ovo je ispravno mišljenje po većini kasnijih učenjaka i ovo je izabrano mišljenje autora (Ibn Kudame) i šejha Tekjudina (Ibn Tejmije rahimehullah).

Drugo mišljenje kaže da namaz nije ispravan i da ga mora ponoviti ovo je ono što mi mislimo da je ispravan stav (El-Mirdavijevo mišljenje)'' Kraj citata.

Ibn Usejmin rahimehullah kaže:

Ako osoba klanja sa nečistoćom na svom tijelu koju nije očistio ili je ona na njegovoj odjeći ili mjestu gdje klanja onda njegov namaz nije ispravan po većini učenjaka. Ali ukoliko nije bio svjestan te nečistoće ili je bio svjestan pa je zaboravio i završio s namazom onda je njegov namaz ispravan i ne mora ga ponavljati. Dokaz za ovo je  da je Allahov Poslanik Sallallahu Alejhi ve Sellem predvodio ashabe u namazu i skinuo je svoju obuću dok je klanjao pa su i ashabi skinuli svoju obuću.  Kada je Allahov Poslanik Sallallahu Alejhi ve Sellem završio s namazom upitao ih je zašto su skinuli obuću pa su mu odgovorili da su vidjeli njega kako je skinuo pa da su i oni skinuli a on im je rekao: ''Džibril mi je došao i rekao mi da imam nečistoću na njima.'' Ukoliko bi namaz bio neispravan radi nečistoće za koju se ne zna onda bi Allahov Poslanik Sallallahu Alejhi ve Sellem ponovio namaz od početka.

Izbjegavanje nečistoća na tijelu, odjeći i mjestu gdje se klanja je uslov da namaz bude primljen. Ali ukoliko osoba ne izbjegne nečistoću radi nepoznavanja da se nečistoća tu nalazi ili ukoliko zaboravi onda je njegov namaz ispravan sve jedno da li je znao pa zaboravio ili uopšte nije znao za postojanje te nečistoće.

Ako bi neko rekao: ''Kakva je razlika između ovog slučaja i slučaja kada čovjek klanja bez abdesta jer je zaboravio da ga nema ili ukoliko nije svjetan propisa osobe koja klanja bez abdesta radi zaborava ili neznanja. Kako osoba koja zaboravi na abdest mora ponoviti namaz a osoba koja zaboravi na nečistoću ne mora?
Naš odgovor je:
Razlika između njih je da je abdest i gusul nešto što nam je naređeno da činimo dok je izbjegavanje nedžaseta ono što spada u ustručavanje od zabranjenog. Nečinjenje naredbi se ne može opravdati neznanjem i zaboravom dok se činjenje onoga što je zabranjeno može.Kraj citata iz Medžmu'ul fetava 12/390.

A Allah najbolje zna.

IslamQA fetva broj 136524

Da li džini žive u praznim kućama? Da li postoje ''uklete kuće''?

Pitanje
Želio bi da znam da li je istina da kada kupimo kuću i ostavimo je praznom određeni period da će se džini nastaniti u takvoj kući? Da li te džine trebamo zamoliti da napuste kuću prije nego li uselimo? Koliko kuća može ostati prazna? Hvala.

Odgovor:
Sva hvala Allahu, Gospodaru svjetova. Svjedočim da nema nikoga vrijednog obožavanja mimo Allaha i da je Muhammed Sallallahu Alejhi ve Sellem Njegov rob i poslanik.

U ranijim fetvama (24671, 34098) smo spomenuli da jeste moguće da džini žive u kućama i takođe smo spomenuli kako se zaštititi od njih.

Nemamo odlučujući dokaz u vezi ostavljanja kuća praznim i ne znamo ništa od uputa selefa (ashaba i učenjaka iz prvih generacija) o tome da su tražili od džina da napuste kuće prije nego li kupac kupi kuću. Međutim ukoliko osoba vidi neke od znakova da se džini nalaze u kući. Kao na primjer da vidi zmiju onda mu je dozvoljeno da je upozori i naredi joj da izađe u potpunosti iz kuće (kao u fetvi 9591) zatim ako je ponovo vidi u kući nakon tri dana neka je ubije. Ebu Seid El Hudri rhimehullah prenosi da je Allahov Poslanik Sallallahu Alejhi ve Sellem rekao: ''Neki džini u Medini su prihvatili islam pa ukoliko ih vidite dajte im roka 3 dana, pa ako se pojave opet nakon tri dana onda ih ubijte jer to su šejtani.'' (Muslim sahih) U drugom hadisu se objašnjava da se u ovom slučaju mislilo na zmije.

Od propisanih zaštita kuće od zla šejtana su slijedeće stvari:

- Učenje sure Bekare, Allahov Poslanik Sallallahu Alejhi ve Sellem je rekao: ''Ne pravite od kuća mezare, zaista šejtan bježi od kuće gdje se uči El-Bekare.'' (Hadis muslim)

- Ebu Hurejre radiallahu anhu prenosi da ga je AllahovPoslanik Sallallahu Alejhi ve Sellem postavio kao čuvara Zekatul-Fitra u Ramazanu...(preskočen dug dio hadisa)..pa mi (Ebu Hurejri) je on (šejtan) rekao: ''Kad god odeš u krevet prouči ajetul-kursi od početka do kraja pa ako uradiš tako Allah će ti postaviti čuvara koji će biti pored tebe i nijedan šejtan ti neće moći prići do jutra.'' zatim je Allahov Poslanik Sallallahu Alejhi ve Sellem rekao: '' Veliki lažov ti je rekao istinu, znaš li s kime si pričao?'' Ebu Hurejre odgovori: ''Ne'' a Allahov Poslanik reče: ''To je bio šejtan.'' (El-Buhari)

- Učenje zadnja dva ajeta iz sure El-Bekare. Ebu Nu'man ibn Bešir radiallahu anhu prenosi da je Allahov Poslanik Sallallahu Alejhi ve Sellem rekao: ''Zaista, Allah je napisao knjigu dvije hiljade godina prije nego je započeto stvaranje iz nje je poslao dva ajeta s kojima se završava sura El-Bekare. Šejtan ne može prići kući u kojoj se ti ajeti uče tri noći.'' (Et-Tirimzi)

- Spomeni Allahovo ime prilikom ulaska u kuću i prije nego li otpočneš jelo. Džabir radiallahu anhu prenosi da je čuo Allahovog Poslanika Sallallahu Alejhi ve Sellem da kaže: '' Ukoliko osoba spomene Allahovo ime prilikom ulazka u kuću i pri jelu šejtan kaže svojim drugovima: ''Nemamo ovdje mjesto za prenoćište niti imamo hranu.'' Međutim ukoliko osoba uđe bez spominjanja Allahovog imena šejtan kaže: ''Našli smo prenoćište i našli smo večeru.'' (Muslim)

Islamweb.net fetva broj: 225400

Pitanje 2.

Pitanje:
Da li postoje ''uklete kuće'' ? Kakav je dokaz za to?

Odgovor:

Zaista su neke kuće ''uklete'' u smislu da su se džini nastanili u njima ili ih posjećuju. Ebu Hurejre radiallahu anhu prenosi da je Allahov Poslanik Sallallahu Alejhi ve Sellem rekao da džini ne ulaze u kuću gdje se uči sura El-Bekare. (Et-Tirimzi)
...
Takođe se prenosi da je Allahov Poslanik sallallahu Alejhi ve Sellem zabranio ubijanje kućnih zmija dok se ne upozore tri puta (ili kako je navedeno u prethodno spomenutom hadisu).
Temeljeno na ovome džini se zaista nastanjuju u kućama gdje se ne uči Kur'an.
...
Takođe džini žive u napuštenim mjestima poput pećina, šupljina, rupa i jama. Ebu Kudame prenosi da je Allahov Poslanik zabranio uriniranje u šupljine (ne misli se na namjenski iskopane nego prirodne, životinjske i slično) Ebu Kudame objašnjava da su to kuće od džina. (Ahmed, Ebu Davud, En-nesai, Et-Trimzi i Ibn Madže)
Zaključak. Džini žive u napuštenim mjestima i domovima u kojima se ne uči Kur'an i u kojima se ne spominje Allah.
A Allah najbolje zna.
Iz fetve broj 24671 Islamweb.net

Rad u policiji?

Pravilo – ”Osnova kod tagutskih vojski i njegovih pomagača je kufr” je ispravno.

Valja napomenuti da mi pored toga što negiramo gore spomenuto pravilo ( ”Osnova kod ljudi je kufr jer je država (dar) nevjernička država”), da se naš govor ne odnosi na tagutske vojske i njihove pomagače. Pravilo do kojeg držimo jeste da je osnova kod njih kufr sve dok ne vidimo ono što je oprečno tome. Ovo pravilo je zasnovano na šerijatskim tekstovima i spoljnjim dokazima a nije zasnovano na osnovu propisa države. Jer, ono što je očevidno kod vojski taguta, njihove policije, obavještajne službe i bezbjednosti jeste da su oni štićenici širka i mušrika.

– Oni su budno oko koje nadzire laički, kafirski zakon. Oni ga štite, učvršćuju i sprovode svom snagom.

– Oni su stubovi koji učvršćuju prijesto taguta koji se njima štiti od pridržavanja šerijata i njegova sprovođenja.

– Oni su njegova snaga i pomagači koji ga pomažu u sprovođenju kafirskih zakona i ohalaljivanja harama poput riddeta, alkohola, kamate i tako dalje.

– Oni su ti koji napadaju svakog Allahovog roba koji negira kufr taguta i njihov širk, koji nastoji da potpomogne vjeru koju su ovi odstranili i da uspostavi Allahov šerijat.

To je činjenica njihovih djela a koja se vraćaju na dva jasna uzroka kufra:

– Pomaganje širka (Uzimanjem zakona u svoje ruke i tagutsko kafirskim zakonodavstvom).

– Prijateljevanje sa mušricima i njihovo pomaganje protiv muvehhida.

Puno je šerijatskih tekstova koji ukazuju da su ove dvije stvari jasan i očit kufr o čemu je detaljno bilo riječi u drugim knjigama, stoga o tome nećemo ovdje govoriti već nam je cilj bio da ukažemo na spomenuto pravilo.

Allah, dželle šanuhu, nam je dobro pojasnio osnovu pomagača nevjernika i njihovih štićenika u cjelini. Kaže Uzvišeni:

وَالَّذِينَ كَفَرُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ

“Nevjernici se bore na putu taguta ” (En-Nisa 76). 

I kaže Uzvišeni:

وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ

 “A od njih su i oni od vas koji ih uzmu za prijatelje…”(El-Maide 51)

Stoga svaka osoba koja ispolji prijateljevanje sa navjernicima ili ih potpomaže, ili se bori na putu taguta i na njegovoj je strani, i svoju pomoć ispolji jezikom ili rukom, osnova kod takvih je da su oni od skupine onih koji su nevjernici.

I zbog toga je odnos Poslanika, sallAllahu alejhi we sellem, prema nevjernicima sa kojima se ratuje, njihovim pomagačima, štićenicima i saveznicima koji su ih pomagali protiv muslimana bio izgrađen na ovoj osnovi.

Pogledaj na primjer kako se Poslanik, sallAllahu alejhi we sellem, prema Abbasu ophodio kao prema nevjernicima, pored toga što je tvrdio da je musliman, kada je bio zarobljen na dan Bedra u redovima mušričke vojske.

Pogledaj isto tako predaju koju bilježi Muslim 1008 u skraćenoj verziji, od Imrana ibn Husajna radijAllahu anhu o čovjeku iz Beni Akila saveznika Sekifa, kojeg su muslimani zarobili zbog nedjela njegovih saveznika, kada je pleme Sekif prekršilo ugovor sa Poslanikom, sallAllahu alejhi we sellem. Poslanik, sallAllahu alejhi we sellem, ga nije pustio pored toga što je tvrdio da je musliman već je sa njim postupio kao sa nevjernikom, zaplijenio njegovu kamilu i razmijenio ga za dva muslimana.

Takav je bio i postupak ashaba, radijellahu anhum, nakon njega sa svim onima koji su imali utočište i snagu a koji su izašli iz granica Šerijata.

Pogledaj njihov postupak, za vrijeme Ebu-Bekrova hilafeta, prema pomagačima Musejleme Kezzaba i njima sličnim murtedima, poput pomagača Tulejhe el-Esedija. Protekfirili su sve i prema njima jednako postupali i niko od ashaba se nije tome suprostavio.
Stoga, ulema el muhakkikun općenito dozvoljava krv i imetak onih protiv kojih se bori (muharibin), i u propisu izjednačava saučesnika i onoga koji pruža potporu. U “Mugniju” 8/261, u knjizi o džihadu stoji poglavlje: “Ko bude zarobljen pa ustvrdi da je musliman, neće mu se prihvatiti govor osim sa dokazom, jer tvrdi ono što je oprečno spoljašnjosti.” Zatim je nakon toga spomenuo priču Sehla ibn Bejda’ u bitci na Bedru o kojoj će biti riječi kasnije.

Pogledaj kako je Ibn-Kudame (vlasnik “Mugnija”) uzeo kufr kao osnovu kod osobe koja je ispoljila naklonost nevjernicima i bila zarobljena u njihovim redovima. Njegova tvrdnja se ne uzima u obzir, kao što je isto tako slučaj u priči o Abbasovom zarobljavanju, sve dok ne donese dokaz koji će promjeniti ovu očevidnu osnovu.

Iz tog razloga, kod nas je kufr osnova kod svake osobe koja se pripoji ovim institucijama i poslovima, čija je suština pomaganje širka i njegovih pripadnika. Svakom od njih sudimo propisom kufra i nad njim se sprovode propisi kufra, zbog onoga što su ispoljili od uzroka kufra, sve dok se ne ispostavi suprotno tome, u smislu postojanja prepreke tekfira osobe koja se pripisuje islamu. Takav se izuzima iz osnove. A prethodno smo spomenuli da razmatranje prepreka nije obaveza kada se radi u borcima koji imaju utočišta. Ako nam se nešto od tih prepreka ukaže po pitanju određenih ljudi od njih, nećemo ih protekfiriti, u suprotnom ostaje jasna osnova kufra kod njih a suštinu njihova nutarnja stanja prepuštamo Allahu. To nije na nama, jer nam je naređeno da sudimo shodno vanjštini a nije nam naređeno da porimo prsa ljudi.

S druge strane osnova ovih poslova i njihova vanjština jeste ono što si već saznao, tako da se prema njima ophodimo i donosimo osnovu shodno toj vanjštini sve dok nam se ne ukaže suprotno tome. Što nije isti slučaj i sa ostalim poslovima i djelima čija priroda nije pomaganje širka i njegovih pripadnika. Zato, na primjer, ne kažemo da je osnova kod doktora kufr, sve dok nam se ne ukaže suprotno tome. Niti kažemo da je osnova kod učitelja kufr, niti da je osnova u svim ostalim državnim poslovima kufr. To ne kažemo ni u kom slučaju. Po pitanju ovih poslova ima tefsila (detaljnog pojašnjenja) i nije suština svih tih poslova pomaganje širka i mušrika. Da, može se naći među onim koji se bave ovim poslovima, (čija suština nije pomaganje širka i mušrika), koji su pomagači širka i mušrika ali to nije zbog prirode posla kojim se bave. Kao što, isto tako, ima onih koji su pomagači širka i mušrika a ne bave se takvim poslovima.

Rezime: Ukoliko suština posla ukazuje da se radi o činjenju nekog od očevidnog uzroka kufra, poput pomaganja širka i mušrika ili propisivanje zakona shodno načelima nevjerničkog zakona i tome slično od jasnih i očevidnih mukeffirata (djela kufra), onda se mi ne ustručavamo da na vlasnike ovih poslova spustimo vanjski propis a njihovu nutarnju suštinu prepuštamo Allahu tebareke ve teala.

Autor:أبو محمد عصام المقدسي (Ebu Muhammed El-makdisi)
Izvor: "الرسالة الثلاثينة في التحذير من الغلو في التكفير" (Selasinija, upozorenje na pretjerivanje u tekfiru)

DODATAK:


Na osnovu člana 58. stava 3. Zakona o policijskim službenicima Federacije Bosne i Hercegovine (”Službene novine Federacije BH”, broj 27/05), Vlada Federacije Bosne i Hercegovine donosi
U R E D B U

O TEKSTU I NAČINU POLAGANJA ZAKLETVE

POLICIJSKIH SLUŽBENIKA FEDERACIJE

BOSNE I HERCEGOVINE

Član 2.

Tekst zakletve glasi:
”Svečano izjavljujem da ću se u svom radu pridržavati Ustava i zakona Federacije Bosne i Hercegovine, da ću dužnost i obaveze policijskog službenika vršiti savjesno i odgovorno, da ću svim svojim snagama štititi prava, slobode i sigurnost svih građana i da ću poslove i zadatke policijskog službenika odgovorno izvršavati i u slučajevima kada izvršavanje tih poslova i zadataka dovodi u opasnost moj život”.

Da li je Jusuf Alejhi Selam oženio ''Zulejhu'' ženu upravnika

Pitanje:
Da li je Allahov Poslanik Jusuf Alejhi Selam poslije oženio ženu koja ga je pokušala zavesti, ukoliko jeste koji su izvore tih predaja?

Odgovor:
Zahvala neka je Allahu.
Ne postoji nikakva predaja u Kur'anu niti sunnetu Poslanika Sallallahu Alejhi ve Sellem koja bi dokazala ili opovrgla da je Jusuf Alejhi Sellam oženio ženu upravnika Misra. Neki kažu da se zvala Ra'il (راعيل) a neki da se zvala Zulejha (زليخا). El-hafiz Ibn-kesir rahimehullah kaže da je Zulejha ustvari bila njezina titula.

Postoji predaja da je Jusuf Alejhi Selam oženio Ra'il koju prenosi poznati imam sire i historije Ibn Ishak rahimehullah, koji kaže:
''Što se tiče Jusufa kada kaže kralju: 

قَالَ اجْعَلْنِي عَلَىٰ خَزَائِنِ الْأَرْضِ ۖ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ

"Postavi me" – reče – "da vodim brigu o stovarištima u zemlji, ja sam zaista čuvaran i znan."

(Kur'an 12:55)

Kralj je rekao: Učiniti ću to, pa ga je postavio umjesto Itfira i smijenio Itfira sa njegovog mjesta. Allah u Kur'anu kaže:

وَكَذَٰلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْهَا حَيْثُ يَشَاءُ ۚ نُصِيبُ بِرَحْمَتِنَا مَن نَّشَاءُ ۖ وَلَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ

(Kur'an 12:56)

I tako Mi Jusufu dadosmo vlast u zemlji, boravio je ondje gdje je htio: milost svoju Mi dajemo onome kome hoćemo i ne dopuštamo da propadne nagrada onima koji dobra djela čine.

Pa kaže: Rečeno mi je da je Itfir umro tokom tih noći i da je kralj El-Rejan ibn El-Velid dao Itfirovu ženu El-Ra'il Jusufu da je oženi, a kada mu je ušla on joj reče: Zar ovo nije bolje od onoga što si ti tražila?
A zatim tvrde da je ona rekla:
''O Siddik, ne krivi me,bila sam žena koja je bila lijepa i koja je uživala u svijetu luksuza a moj muž nije mogao imati intimne odnose sa ženama, a ti si onakav kakvim te Allah stvorio, veoma lijep i ja se nisam mogla suzdržati.''

Također tvrde da je ona bila nevina i da je Jusuf imao odnos s njom i da mu je rodila dva sina Afrima ibn Jusufa i Marjiša ibn Jusufa. Sin Afrima je bio Nuun, otac Jošue ibn Nuuna i Rahme žene Ejjuba Alejhi Selam. '' Kraj citata.
Prenosi Ibn Ebi Hattim u El-tefsir 7/2161, Et-taberi u Džemi'ul bejan 16/151.

Slična predaja je prenesena od Zejda ibn Eslema, tabi'ina i od Vehba ibn Munebiha a predaja je od Israilijata (Predaje prenešene od strane jevreja).
To prenosi i Es-Sujuti u El-dar El-Mensur 4/553.

Ibn Kajjim rahimehullah je rekao:
Poglavlje 27:
Onaj koji odustane od svoje voljene osobe da izbjegne haram pa mu Allah omogući da bude s tom osobom na halal način ili mu je zamijeni boljom poput Jusufa Es-Siddika koji je izbjegao ženu UPRAVNIKA radi Allaha i izabrao zatvor nad nemoralom. Allah mu je to nadomjestio i dao mu da upravlja zemljom i da uzme sebi šta god iz nje htio. Pa mu je ta žena došla ponizno tražeći vezu pa je on oženio pa kada mu je došla on joj reče: ''Zar ovo nije bolje od onoga što si ti htjela?''

Razmisli kako ga je Allah uzvišeni nagradio za poteškoće zatvora i dao mu autoritet na zemlji i šta god je tu htio i potčinio mu ženu upravnika, i ona i druge žene su svjedočile njegovu nevinost. To je ono što je Allah odredio za svoje robove kako u prošlosti tako i u budućnosti sve do Kijametskog dana. Kraj citata oz Revdatul-Muhibbin str. 445.

Ovo ne znači da je ova priča istinita. Nego izgleda da je preuzeta od Ehlul-kitabija a naređeno nam je da im niti vjerujemo niti ne vjerujemo. Allahov Poslanik Sallallahu Alejhi ve sellem je rekao:
''Ne vjerujte Ehlul-kitabijama ali ih i ne utjerujte u laž. Recite: Mi vjerujemo u ono što je objavljeno nama i u ono što je objavljeno vama. Naš i vaš Gospodar ie jedan, i mi mu se pokoravamo.''
Prenosi Buhari 4485. a Albani ocjenio sahihom u Silsiletil-hadis Es-sahiha 422.

A Allah najbolje zna.
Izvor: IslamQA fetva broj:130417