Da li je haram prodavati proizvod a ne ukazati na stanje i mahane

Pitanje: Želim da prodam automobil nemuslimanu i znam da ima nekih mahana, da li ih moram spomenuti osobi koja planira kupiti automobil?

Odgovor:

Zahvala neka je Allahu

Onaj koji prodaje neku stvar koja pri sebi ima mahanu mora spomenuti njezine mahane, greške, stanje svejedno prodavao muslimanu ili kafiru ako to ne uradi čini grijeh i vara.

Prenose Buhari (2079.) i Muslim (1532.) u svojim sahihima od Hakima ibn Hizzama radiallahu anhu da je Allahov Poslanik Sallallahu Alejhi ve Sellem rekao:

الْبَيِّعَانِ بِالْخِيَارِ مَا لَمْ يَتَفَرَّقَا ، فَإِنْ صَدَقَا وَبَيَّنَا بُورِكَ لَهُمَا فِي بَيْعِهِمَا ، وَإِنْ كَتَمَا وَكَذَبَا مُحِقَتْ بَرَكَةُ بَيْعِهِمَا

''Dvije strane kupoprodaje imaju izbor da odustanu od kupoprodaje dok se ne rastave, ako su iskreni i spomenu nedostatke ta razmjena će biti s bereketom ali ako sakriju mahane bereket će biti izbrisan.''

El-Hafiz Ibn Hadžer rahimehullah je rekao:

 ''Ako su iskreni'' misli se da je prodavač iskren sa cijenom a kupac sa isplaćivanjem. ''I spomenu nedostatke'' da se spomene vrijednost robe i stanje robe (za obje strane ako se razmjenjuje roba za robu). Hadis ukazuje na to da će imati bereketa samo ako ispune sve uvjete tj. iskrenost i iznošenje stanja robe. A bereket će se izbrisati ako se uradi suprotno tome tj kroz laž i sakrivanje i nespominajnje nedostataka. Da li će se bereket ostvariti ako je samo jedna strana u razmjeni iskrena i spomene nedostatke a druga ne? Osnovno očito značenje hadisa ukazuje da hoće.'' Kraj citata iz Fethul-Bari.

Ibn Kudame rahimehullah u El-Mugniju (47108.) kaže:
''Ako osoba zna mahane u svojoj robi nije mu dozvoljeno da to prodaje osim da ih spomene kupcu. Ako ne spomene onda čini haram. Ovo spominje i imam Ahmed radi hadisa Hakima ibn Hizama (gore spomenut hadis). I također spominje ''Musliman je muslimanu brat i nije mu dozvoljeno da mu proda robu a da ne spomene sve mahane.'' Kraj citata.

Također je rekao (47113.): 

''Značenje skrivanja mahana je nespominjanje onih za koje se zna i sakrivanje na takav način da kupac misli da nema tih mahana, oboje je varanje i oboje je haram.''
Hadis ''Musliman je muslimanu brat...'' prenosi Ibn Madže (2246.) a Albani kaže da je sahih u Sahihul-ibn-Madže. Ova zabrana ne odnosi se samo na trgovanje sa muslimanima nego i sa kafirima, ali je musliman spomenut jer je uglavnom trgovina između dva muslimana.

El-Subki rahimehullah kaže u Takmiletul Medžmu'u (11/306.):
''Opšta zabrana varanja koju spominje autor (El-Rifai) i njegovi drugovi kao i Šafija je da se mahana spomene i u slučaju kada je kupac musliman i kafir. Riječi u hadisu spomenutom kao dokaz od autora spominju muslimana. Jer se spomenulo u kontekstu prosidbe žene koju je drugi musliman već zaprosio ili spriječavanje kupovine svoga brata time da čovjek ponudi prodavaču više novca u momentu kada drugi musliman kupuje isti proizvod za manje.

Većina učenjaka je na stavu da je ovo zabranjeno svejedno bilo između muslimana ili kafira. Što se tiče ograničavanja značenja ovih hadisa, oni spominju riječ ''musliman'' jer je to inače slučaj (u zemljama muslimana) ili da pokažu kako je to ogavno da se radi na primjeru drugog muslimana koji je sličan tebi (Da li voliš da se tebi isto desi?). Ova činjenica je očita i iz drugih dokaza. A Allah najbolje zna.'' Kraj citata.

Također je rekao:
''Hadisa koji spominju zabranu varanja i navode na iskrenost je mnogo i propis istog je jasan u šerijatu. Skrivanje mahana je čista prevara.'' kraj citata iz El-Medžmu'u (11/303)

Tako da moraš spomenuti mahane za koje znaš pri svom autu svejedno prodavao ih muslimanu ili kafiru.
A Allah najbolje zna.

Izvor: IslamQA fetva broj 117066
Nadzornik stranice Salih EL-Munedžid

Značenje taguta 1. dio

1. poglavlje 

''Prva obaveza naređena ljudima''

dr. Muhammed ibn Abdurahman El-Humejs 

Pitanja za samoprovjeru:
1. Koja je prva obaveza kojom je obavezan ljudski rod?
2. Koje je značenje riječi ''tagut''?
3. Šta je suština riječi La illahe illa Allah i šta predstavlja njegova negacija i potvrda?
4. Ko se ne slaže da je ovo prva obaveza na robu? I u šta oni vjeruju?

*5. Da li se riječ ''tagut'' može primjeniti na poslanike, ashabe, dobre ljude koje ljudi obožavaju nakon njihove smrti?
*6. Ako sihirbaz koji tvrdi da poznaje gajb i kome ljudi dolaze radi toga kaže: ''Mene ljudi ne obožavaju i nisam zadovoljan da me ljudi obožavaju'' da li ipak spada pod naziv tagut?

*7. Da li tagut može biti musliman?

Znaj Allah ti se smilovao da je prva stvar kojom je Allah obavezao sina Ademovog da zanevjeruje u taguta i da vjeruje u Allaha. Dokaz za ovo su Allahove riječi:

أَنِ اعْبُدُوا اللَّـهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ

Obožavajte Allaha, a klonite se taguta!

(En-Nahl 36.)

Objašnjenje
Šejh rahimehullah je otpočeo ovo djelo razjašnjavajući da je prva obaveza kojom je Allah obavezao ljudski rod, što se uzima iz Allahove knjige da se čovjek odrekne taguta i da vjeruje u Allaha:

وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّـهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ ۖ فَمِنْهُم مَّنْ هَدَى اللَّـهُ وَمِنْهُم مَّنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلَالَةُ ۚ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ

Mi smo svakom narodu poslanika poslali: "Allahu se klanjajte, a taguta se klonite!" I bilo je među njima onih kojima je Allah na Pravi put ukazao, a i onih koji su zaslužili da ostanu u zabludi; zato putujte po svijetu da vidite kako su završili oni koji su poslanike u laž utjerivali.

(Kur'an 16:36)

Tako da je prva stvar odbijanje taguta to jeste ono što se obožava mimo Allaha i ono je zadovoljno tim obožavanjem. U ovo spada odbacivanje svega što se obožava mimo Allaha poput drveta, kamena, sunca, mjeseca, meleka, čovjeka i slično. Oni nemaju pravo da budu obožavani mimo Allaha i nemaju nikakvu moć.

Ibn Džerir Et-Taberi rahimehullah u svom tefsiru (3/21) kaže:
''Ispravno mišljenje po mom viđenju je da je tagut svako onaj koji zauzme mjesto koje priliči samo Allahu i tako ljudi čine širk Allahu a obožavaju njega svejedno da li ih on natjerao da to rade ili samo prihvatao njihovo obožavanje (mišljenje, djelo). Ono što se na ovaj način obožava može biti čovjek, šejtan, idol, statua ili drugo biće.
...
Poslanici, učenjaci i dobri ljudi i evlije nisu tjerali ljude da ih obožavaju ili da ih slušaju u takvim stvarima. Naprotiv pozivali su protiv toga. Sama svrha Allahovog slanja poslanika je da ljude odvraćaju od taguta i pozivaju Allahu kao što je spomenuto u suri En-Nahl 36.
...
Ako ljudi obožavaju poslanike, učenjake mimo Allaha ne trebamo njima pripisivati naziv taguta.'' Kraj citata.

Poslije toga dolazi da čovjek bude iskren u svojoj vjeri prema Allahu, da obožava samo Njega i potvrđuje Njegovo pravo naspram ostalih. Ova obaveza činjenja kufra u taguta i vjerovanja u Allaha je suština koja se nalazi u šehadetu jer se u njemu zaista nalazi negacija i potvrđivanje.

أشهد أن لا إله إلاَّ لله ، وأشهد أن محمد رسول الله
Transliteracija: Ešhedu en la illahe illallah ve ešhedu enne Muhammeden 'abduhu ve resuluhu.
Svjedočim da nema drugog boga osim Allaha, i svjedočim da je Muhammed Božiji rob i Božiji poslanik

لا إله ''La-illahe'' ''nema božanstva'' Ovo je nevjerstvo, kufr u taguta. إلاَّ لله ''IllaAllah'', ''osim Allaha'' ovo je potvrda da samo Allah zaslužuje obožavanje tj. tevhid.

Po ovome, prva obaveza na robu je jasna. Nije intelektualno zahtjevna kako neke zabludjele grupacije i retoričari tvrde nego je upravo ono što se i spominje: ''Kufr u taguta, vjerovanje u Allaha''.

*Obožavanje je skup riječi, djela i vjerovanja. Ukoliko osoba ne smatra neko djelo obožavanjem ili ga naziva drugom riječju ne znači da to nije obožavanje.
Npr. Neke ekstremne sufije smatraju da njihovi šejhovi poznaju gajb i ti šejhovi to isto tvrde i zadovoljni su vjerovanjem svojih murida-sljedbenika. A samo Allah poznaje gajb. Međutim niti jedan od njih neće reći da je to širk, obožavanje ali to ne mijenja suštinu njihovog djela. Kao što ni kršćani neće priznati da obožavaju svoje monahe i svećenike.*

اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّـهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَـٰهًا وَاحِدًا ۖ لَّا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ

“Oni, pored Allāha, bogovima smatraju svećenike svoje i monahe svoje, i Mesiha, sina Merjemina, a naređeno im je da samo jednog Boga obožavaju, nema boga osim Njega. On je vrlo visoko iznad onih koje oni Njemu ravnim smatraju.” 

(Kur'an 9:31)

Prenosi se od Adijja ibni Hātima, Allāh bio zadovoljan njime, da je on smatrao da se robuje sveštenicima i monasima samo ako se kolje kurbān u njihovo ime, ili se zavjetuje u njihovo ime, ili im se čini sedžda i rukū’, i tome slično. Stoga, kada je primio islām i čuo Allāhovog Poslanika, sallallāhu ‘alejhi we sellem, da uči ove ājete, rekao je:
“O Allāhov Poslaniče, mi ih nismo obožavali”, – misleći pri tome na kršćane, jer je i sam bio kršćanin prije islāma, pa mu je rekao Allāhov Poslanik, sallallāhu ‘alejhi we sellem: “Zar nisu zabranjivali ono što je Allāh dozvolio i dozvoljavali ono što je Allāh zabranio?” Odgovorio je: “Da.” Pa mu je rekao Allāhov Poslanik, sallallāhu alejhi we sellem: “Tako su oni obožavani.” (Prenose Ahmed i Tirmidhī)
''Upitan je Salih El-Fevzan (Zvanična stranica https://www.alfawzan.af.org.sa/en/node/10323):

نص السؤال : ما معنى الطاغوت‏؟‏ وهل كل طاغوت كافر‏ ـ
Šta je značenje riječi tagut, i da li je svaki tagut kafir?
‏نص الإجابة : الطاغوت في اللغة مشتق من الطغيان وهو مجاوزة الحد ومجاوزة الحق إلى الباطل ومجاوزة الإيمان إلى الكفر وما أشبه ذلك والطواغيت كثيرون وكل طاغوت فهو كافر بلا شك‏‏ ‏ ـ
Odgovor: Lingvistički ''et-tagut'' dolazi od riječi et-tugjan što znači prelaženje granica, prelaženje iz istine u laž, prelaženje  iz imana u kufr/nevjerstvo i tako dalje. Postoje mnogi taguti i svaki tagut je nevjernik. u to nema sumnje..''

Sažetak:
1. Prva obaveza na robu je ''kufr u taguta i vjerovanje u Allaha''.
2. Tagut znači sve ono što se obožava mimo Allaha i zadovoljno je tim obožavanjem.
3. Neke zabludjele skupine filozofa/retoričara tvrde da je ''intelektualna spoznaja'' prva stvar koju je dužna uraditi mentalno zdrava odrasla osoba.

NAPOMENA: Tekst je komentar šejha El-Humejsa na knjigu ''M'ana et-Tagut'' Značenje taguta od šejha Muhammeda AbdulVehaba rahimehullah. Izmjene koje su načinjene su sljedeće:
Dodato pitanje 5,6 i 7.
Dodat tefsir šejha Et-Taberija rahimehullah.
Dodate riječi označene sa *...* i hadis Adijja ibn Hatima radiallahu anhu.
Dodata fetva Saliha ibn Fevzana.

Pitanja su pomjerena sa dna teksta na početak jer čovjek koji ima pitanja prije odgovora bolje pamti od onoga ko prvo vidi odgovore a zatim pitanja. Pitanje broj 4. sam ostavio iako je karakteristično za drugo podneblje pa i odgovor na pitanje može biti različit zavisno od vremena i prostora.

Poraženi se ugleda na pobjednika

U prošlosti Evrope evropska omladina je putovala u Andalus kada su muslimani prednjačili u svijetu. Dolazili su sa prostora Njemačke, Britanije, Francuske i Italije da prikupe znanje islamskih učenjaka.
Kada bi se neko od ove omladine vratio u svoju zemlju hvalio bih se da je studirao u zemlji muslimana.
Znalo se zadesiti da pomiješa izraze na svom jeziku sa arapskim izrazima.
Jedna od crkvi kaže za ovu pojavu:
''Ova omladina što odlazi u zemlje muslimana i vraća se nazad u svoje zemlje započinju svoj govor sa arapskim jezikom. To čine da bi ljudi znali da su studirali u zemljama muslimana.''
Njemački orijentalist Sigrid Hunke kaže:
''Evropska omladina je imitirala odjeću muslimana i hvalila se svojim izgovorom arapskog jezika.''
Radi ovakvih pojava jednom je svećenik izašao na trg u italiji i u govoru kazao:

'Tužno je da kršćani imitiraju muslimane u svakom njihovom stanju, odjeći i običajima muslimana.''

Ibn Haldun rahimehullah je rekao:

''Poraženi je duboko vezan u oponašanju pobjednika u njegovim sloganima, odjeći, vjerovanjima, stanjima i obavezama.''

Izvori:
Ibn Haldun Mukadima str 23.
''Arapsko Sunce se uzdiže prema zapadu'' Sigrid Hunke 529.
Arapski tekst sa https://t.me/thereisnovictorbutallah:

مُجدَّداً عندما كُنَّا عظماء!.

كان شباب أوروبا يسافرون إلى الأندلس في زمن نهضة المسلمين ، فيأتون من ألمانيا وبريطانيا و‍فرنسا وإيطاليا ليتلقوا العلم على أيدي العلماء المسلمين ، وكان الشاب الأوروبي إذا رجع إلى بلاده يفتخر أمام أقرانه بأنه درس في بلاد المسلمين ، ويعتبر هذا من مظاهر المفاخرة العظيمة ، لذلك نجده يخلط كلامه أحياناً بألفاظ عربية ، ثم يعود يتكلم بلغته القومية .

مما أغضب هذا الأمر وهذه الظاهرة الكنيسة إلى أن أصدرت قراراً بالتهديد وبالحرمان من الجنة لهؤلاء ، حيث قالت الكنيسة بخصوص هذه الظاهرة : 

إن هؤلاء الشبان الرقعاء الذين يذهبون إلى بلاد المسلمين ثم يعودون إلى بلادهم فيبدأون كلامهم بـ اللغة العربية إنهم يفعلون ذلك كي يعرف الناس أنهم تعلموا في بلاد المسلمين فإن لم يكفّ هؤلاء الشبان الرقعاء عن ذلك فسوف تصدر الكنيسة ضدهم قرارات حرمان من الجنة .

وقالت المستشرقة الألمانية زيجريد هونكه : 

كان شبابنا في أوروبا يتشبهون بلباس العرب المسلمين ويتفاخرون بنطق العربية فيما بينهم .

بينما وقف قسيس في ميدان مدينة إيطالية يخطب بالنصارى قائلاً : 

إنه لمن المؤسف أن نقتدي بالمسلمين في كل أحوالهم من الملبس وبعض العادات العربية الإسلامية ، لدرجة أن الشاب أصبح يقول لخطيبته أحبك بالعربية ليظهر لها مدى تحضره ورقيه.

ونحن لا نقول إلا ما قاله ابن خلدون في مقدمته :

‏أن المغلوب مولع أبداً بالاقتداء بالغالب في شعاره وزيه و نحلته و سائر أحواله و عوائده .

المصادر :

مقدمة ابن خلدون / الفصل الثالث والعشرون 

شمس العرب تشرق على الغرب ص 529 - زيجريد هونكه.

Posljedice djela roditelja na njihove potomke Ibn Redžeb

U svojoj poznatoj zbirci četrdeset hadisa, imam Nevevi je spomenuo dugački hadis od Ibn Abbasa koji počinje sa riječima Allahovog Poslanika sallallahu alejhi ve sellem:

يَا غُلاَمُ إِنِّي أُعَلِّمُكَ كَلِمَاتٍ احْفَظِ اللَّهَ يَحْفَظْكَ

Dječače, naučiću te neke riječi: Čuvaj Allaha (Allahove granice), On će tebe čuvati ...

Komentarišući ove riječi iz Nevevijevih četrdeset hadisa, Ibn Redžeb el Hanbeli spominje neke od različitih načina na koje Allah čuva Svoje robove, uključujući čuvanje potomaka na Uputi i čuvanje njih od štete:

وقد يحفظ الله العبد بصلاحه بعد موته في ذريته كما قيل في قوله تعالى : وكان أبوهما صالحا [ الكهف : 82 ] : أنهما حفظا بصلاح أبيهما . قال سعيد بن المسيب لابنه : لأزيدن في صلاتي من أجلك ، رجاء أن أحفظ فيك ، ثم تلا هذه الآية وكان أبوهما صالحا

Radi nečije bogobojaznosti i dobrih djela, Allah može sačuvati nekog od robova poslije njegove smrti od njegovih potomaka kao što Allah spominje u riječima:

وَكَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا

A njihov otac bio je od čestitih [18:82]

Što znači, bili su zaštićeni radi čestitosti njihovog oca.
Seid ibn el Musejjib je rekao svom sinu: ''Povećam svoj (dobrovoljni) namaz radi tebe, u nadi da ćeš ti biti sačuvan radi toga.'' Pa je zatim proučio ajet:

وَكَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا

A njihov otac bio je od čestitih [18:82]

[Džami'ul-Ulum vel-Hikem 1/468.]
izvor: https://tulayhah.wordpress.com/2019/07/22/the-effects-of-parents-actions-on-their-children-ibn-rajab/

Nafaka Muhammed M. Šaravi PDF

Nafaka je sve ono čime se čovjek koristi, svejedno da li je to halal ili haram, lijepo ili ružno. Sve ono čime se koristiš je tvoja nafaka. Ono čime se ne koristiš, makar to i posjedovao, nije tvoja nafaka, već nafaka drugoga. Postoji razlika izmedu sticanja i nafake i između rada i nafake. Ne može se kazati: “Sve ono što stiče čovjek predstavlja njegovu nafaku”, niti je moguće da se kaže: “Njegov posao predstavlja njegovu nafaku.” U onome što čovjek stiče je njegova nafaka i nafaka njegove supruge, djece i drugih koje i ne poznaje. Svima njima dolazi potpuna opskrba.

Mnogo se začudimo kada vidimo kako nafaka dolazi čovjeku. Niko ne zna mjesto svoje nafake. Ponekad čovjek odlazi na više mjesta tražeći je, a ništa ne nalazi i ni do čega ne dolazi. Međutim, nafaka uvijek zna i pronađe put do svoga vlasnika, zna njegovu adresu i poznaje način dolaska do čovjeka, i nikada ne zaluta na putu do njega. Razlog za to je činjenica da je nafaka određena na nebu od strane Uzvišenog Allaha.

Sve dok je nafaka određena, ona mora stizati svome vlasniku. Neki ljudi su u uvjerenju da je određena samo halal nafaka, ali je činjenica da je određena i ona koja je halal i ona koja je haram.

Uzvišeni Allah kaže: Jedite lijepa jela kojima vas opskrbljujemo! (Kl-Bekare, 57.)

Kao da postoji nafaka koja je lijepa i ona koja je ružna, o čemu Uzvišeni kaže: I onoga koga smo Mi lijepom opskr­bom obdarili i koji udjeljuje iz toga, i tajno i javno... (En- Nahl, 75.)

Dakle, postoji lijepa opskrba i ona koja to nije. Neki ljudi će kazati: Ako je nafaka određena, svejedno bila ona halal ili haram, zbog čega će onda čovjek biti pozvan na odgovornost za haram nafaku?

Odgovor: Uzvišeni Allah je odredio nafaku čovjeka i ukoliko u to čovjek vjeruje, nikada neće posegnuti za haramom, jer zna da će mu njegova nafaka doći i da je na njemu da se strpi. Ukoliko ga, pak, zadesi neka teškoća ili neka okolnost koja nalaže podnošenje, na čovjeku je da se čvrsto drži svoga vjerovanja. Ukoliko se čovjek strpi zbog svoje nafake: i čvrsto se drži svog vjerovanja da će ona doći, njegova će mu nafaka u potpunosti doći i biti mu halal. Međutim, ako se čovjek ne strpi čekajući svoju opskrbu, ukoliko ga obuzme strah zbog teškoće kroz koju prolazi i ukoliko se njegovo srce ispuiu strahom, onda će posegnuti za haramom.

Posezanje za haramom dolazi kao rezultat straha od siromaštva i nespokoja. Čovjek želi da osigura svoju budućnost kao i budućnost svoje djece, a sigurnost se nalazi isključivo kod Allaha. Drugi čovje'k pak želi da ste'kne kapital, koji će ga sačuvati od siromaštva, treći je u uvjerenju da će putem harama moći posjedovati i steći bogatstvo. Nad svim tim ljudima je uspio da nadvlada šejtan putem straha.

O tome Uzvišeni Allah kaže: To vas je samo šejtan plašio pristalicama svojim, i ne bojte ih se, a bojte se Mene, ako ste vjernici.! (Alu imran, 175.)

Jedna od uloga i zadaća šejtana jeste da unese strah u srce* čovjeka, a najlakši put da strah dođe do srca čovjeka je upravo njegova nafaka. Šejtan dođe čovjeku i baja mu:

“Pokori se svojim nadređenim i svjedoči lažno! Ako to ne učiniš, oni će prekinuti tvoju nafaku! Učini grijehe koje oni traže da ih učiniš i ne izlaži sebe i svoju djecu siromaštvu i progonu! Učini tako ili učini to!”

Šejtan neprestano čovjeka plaši sve dok ga ne dovede u ne'prekidni grijeh i griješenje* i dok mu grijeh ne postane obična stvar, koja se dešava svakodnevno, i dok njegova duša ne postane ona koja je sklona zlu i ne čuva se od grijeha.

Sve dok vjerujem u jednog i jedinog Allaha koji je Opskrbitelj ljudi, dužnost mi je da čvrsto vjerujem da je sve ono o čemu mc obavještava Uzvišeni istinito. Tako neću šejtanu dati priliku da me uznemiri. Uzvišeni Allah se u Kur’anu kune Sobom, da bi potvrdio zagarantovanost nafake za Svoje robove: A na nebu je opskrba vaša i ono što vam se obećava. I, tako Mi Gospodara neba i Zemlje, to je istina, kao što je istina da govorite! (Ez-Zarijat, 22, 23.)

Nakon što pročita ove ajete, čovjek mora osjetiti sigurnost u svome životu i odagnati od sebe sve misli koje su u vezi sa strahom za nafaku, jer je Opskrbitelj Onaj koji je izrekao navedene riječi istine.

Međutim, i pored zakletve Uzvišenog Allaha o tome da je nafaka svakoga čovjeka zagarantovana, neki ljudi još uvijek misle da je njihova nafaka u rukama ljudi. A oni ne mogu donijeti ni korist ni štetu drugom čovjeku bez dozvole Uzvišenog. Jedna od osnova naše vjere je uvjerenje da čovjek može drugom čovjeku donijeti korist ili štetu samo ako to Uzvišeni hoće. Nalazimo da se ljudi u svome svakodnevnom životu pribojavaju za svoju nafaku više nego za bilo šta drugo. Mnogi čak kažu: Taj i taj čovjek mi je nanio štetu u mojoj nafaci! To su riječi koje nisu istinite.

Uzvišeni Allah u Kur’anu kaže Svome Poslaniku, s.a.v.s.: Reci: Sam od sebe ne mogu nikakvuu štetu otkloniti, a ni neku korist sebi pribaviti... Qunus, 49.)

Pored ovih jasnih ajeta nalazimo ljude koji svjedoče lažno, da bi zadovoljili svoje pretpostavljene, misleći da će na taj način za sebe obezbijediti nafaku. Nalazimo one koji lažu i čine grijehe da bi zadovoljili onoga za koga smatraju da se u njegovoj ruci nalazi njihova nafaka. Takvim ljudima ćemo kazati: Zar niste pročitali kur’anski ajet koji kaže: A na nebu je opskrba vaša i ono što v^n se obećava. I, ttakoo Mi Gospodara neba i Zemlje, toje istina, kao što je istina da govorite! (Ez-Zarijat, 22, 23.)

Čitajte ove ajete da vas ne bi zavarali materijalni uzroci, da vam koraci, koji trebaju biti čvrsti, ne bi postali slabi, da vam se ne bi savili vratovi koji trebaju biti uzdignuti pa da ljudi žive poniženi i pored toga što im je Uzvišeni u Svojoj Knjizi dao ono što će ih čuvati od tog poniženja.

Dakle, nafaka je ono čime se koristi čovjek ili drugo stvorenje, i to korištenje ima dva pravca:

a) materijalno korištenje pomoću kojeg čovjek održava svoj život, i

b) duhovno korištenje, ono pomoću kojeg čovjek obogaćuje svoj život.

Šta je to materijalno korištenje? Šta je to duhovno korištenje? Kada je Uzvišeni Alah stvorio stvorenja, dao im je dva dara:

- Božanski dar i

- Gospodarev dar.

Svaki taj dar različit je u odnosu na drugi.

Gospodarev dar podrazumijeva da je Uzvišeni Allah Gospodar svjetova, Gospodar vjernika i nevjernika, onih koji ga obožavaju i onih koji u Njega ne vjeruju. On je plemeniti Gospodar, Koji je svojimstvorenjima darovao život, pa stoga treba da im garantuje održavanje tog života putem opskrbe. Zbog toga je Uzvišeni Allah odredio da na Zemlji postoji hrana, koja je određena i prisutna od vremena njenog stvaranja. Ta hrana je dovoljna za sva stvorenja na Zemlji i neće presahnuti sve dok ne nastupi Sudnji dan.

Odlomak iz knjige: Nafaka, Muhammed M. Sharavi /Šaravi pdf


Preuzmi knjigu